ในโลกนี้ จะให้ลัทธิใดครองโลกไม่สำคัญ ขอแต่ให้คนดีก็พอแล้ว
คนดีเผด็จการ ก็เผด็จไปในทางดี และความเจริญ อันแท้จริง
คนดีเป็นประชาธิปไตย ก็พร้อมเพรียงกันทำดีได้จริง โดยไม่ต้องสงสัย
แต่ถ้าคนชั่วแล้ว แม้จะเป็นประชาธิปไตย ก็มีแต่จะ “ นอนหาความสำราญ ” กันทั่วไปหมด ในที่สุดก็ล่มจม
ฉะนั้น ขอแต่ให้คนดี อย่างเดียวก็แล้วกัน จะสายจัด หรือขวาจัด ย่อมใช้ได้ทั้งนั้น
ธรรมะในศาสนาเท่านั้น ที่จะทำให้คนดี หาใช่ลัทธิการเมือง แต่ลัทธิใดไม่เลย
บ้านเมืองนั้นมีทั้งคนดีและคนไม่ดี ไม่มีใครทำให้ทุกคนให้เป็นคนดีได้ทั้งหมด
การทำให้บ้านเมืองมีความปกติสุขเรียบร้อย จึงไม่ใช่อยู่ที่การทำให้ทุกคนเป็นคนดี หากอยู่ที่การส่งเสริมคนดี
ให้คนดีได้ปกครองบ้านเมือง และควบคุมคนไม่ดี ไม่ให้ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายได้
คนดีของฉัน ต้องเป็นคนไม่พูดปด ไม่สอพลอ ไม่อิจฉาริษยา ไม่คดโกง และไม่มีความทะเยอทะยานอย่างบ้า ๆ แต่พยายามทำหน้าที่ของตนให้ดี ในขอบเขตของศีลธรรม
นอกจากต้องน้อมนำ และตั้งมั่นความดีตามบทบาทของตนแล้ว คนดียังต้องคัดสรรคนดีรอบตัว เข้ามาสู่ชีวิตตน สังคม และประเทศชาติ โดยหลักการและวิธีการ ดังนี้
📍หลักการ : เป็นผู้ไม่สร้างความเดือนร้อนแก่ตนเอง และผู้อื่น
📍วิธีการ : มีความซื่อสัตย์ ตรงต่อเวลา และมีความรับผิดชอบ ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น