👨🏻🔬 หมอรักษาผู้ป่วย ด้วยจรรยาบรรณ
🐕🦺 หมาภัคดีเจ้าของ ด้วยซื่อสัตย
👨🏻🔬 หมอจำแนกผู้ป่วย-ผู้อยากป่วย จากความร
🐕🦺 หมาจำแนกคน จากผู้ให้อาหารมัน
2 มิถุนายน 2568
วันนี้อย่ากังวลเรื่องความรู้ เพราะความหมายของคนมีความรู้ในยุคดิจิทัล ต่างไปจากยุคดั้งเดิม
ยุคดั้งเดิม: คนมีความรู้คือผู้ที่ ‘อ่านออก เขียนได้’
ยุคดิจิทัล: คนมีความรู้คือผู้ที่ รู้วิธีเรียนรู้ เรียนรู้ได้ทุกที่ทุกเงลา และ เรียนรู้ได้โดยลำพัง
❣️ผู้ห่วงใยคุณภาพการศึกษาหลายท่าน ตั้งข้อสังเกตว่า ในสถานการโควิด การเรียนการสอนแบบออนไลน์ จะทำให้ผู้เรียนมีความรู้เพียงใด
หากเราท่านมีทัศนคติว่า “การเรียนออนไลน์ ทำให้ผู้เรียนมีความรู้น้อยกว่าในห้องเรียน” นั่นหมายความว่า บัณฑิตปริญญาตรีในปี 2564-2565 จะมีศักยภาพต่ำลง
ทั้งเมื่อมองยัอนไปถึงนักเรียนระดับมัธยม ผู้ที่เข้าเรีบนตั้งแต่ปี 2562 (2019) ก็ถือว่าเป็นทรัพยากรด้อยคุณภาพสู่ระดับอุดมศึกษาด้วยเช่นกัน บ่งชี้ว่าบัณฑิตปริญญาตรีตั้งแต่ปี 2566 ก็ย่อมด้อยค่า ขาดความรู้ไปโดยปริยาย
❣️จากทัศนคติเดียวกัน เมื่อมองลงไป นักเรียนระดับประถมด้อยความรู้ ต้องต่อยอดไปมัธยมเป็นห่วงโซ่
เช่นนี้แล้ว ทัศนคตินั้น คงด้อยค่าบัณฑิตของสังคมไทย ด้วยข้อหา #ขาดความรู้ ไปอีกนับสิบปี เช่นนั้นหรือ ?
❣️จะดีกว่าไหม หากคุณครู-อาจารย์ จะได้มีทัศนคติใหม่ ที่สอดคล้องกับความหมายของ คนมีความรู้ในยุคดิจิทัล โดยส่งเสริมสนับสนุนให้ผู้เรียนมีความรู้ และครู-อาจารย์เองต้องพัฒนาตน ให้มีความรู้ด้วยเช่นกัน เพื่อหลีกเลี่ยงหายนะของการศึกษาไทยอนาคต
30 พฤษภาคม 2568
❣️ฤดูหนาวอากาศแห้ง เรามีข่าว PM 2.5
❣️ฤดูฝนอากาศชุ่มชื้น เรามีข่าวโควิดคืนชีพ
เราจะได้เสพข่าวที่ให้ความตื่นกลัวได้ทุกช่วงเวลา แม้แต่น้ำดื่มที่แจกในปั้มน้ำมัน ก็ยังเอามาเป็นประเด็นให้ตื่นกลัวได้
การเจ็บไข้ได้ป่วย ’ป่วยกาย‘ เป็นธรรมดาของทุกคน อย่าให้ใคร หรืออะไรมาทำให้เราตื่นกลัว วิตกกังวล จนกระทั่ง ‘ป่วยใจ’ เพิ่มขึ้นไปด้วย
อยู่ให้ห่างอุปกรณ์ทดสอบ และข่าวสารที่มุ่งสร้างความตื่นกลัว เท่าทัน และหันมาดูแลป้องกันตนเองดีที่สุด
❣️โพสนี้มิมุ่งถึงบั่นทอนประโยชน์ของธุรกิจ เรตติ้ง หรือยอดวิวของผู้ใด แต่หวังเพื่อการ ’ตื่นตัว‘ เจริญสติ-ปัญญาของกัลยาณมิตร เพราะมนุษย์เราไม่ควรจะเป็น ’หนูทดลองยา‘ หรือเครื่องมือของผู้ใด เพียงเพราะป่วยทางใจ อีกต่อไป
14 พฤษภาคม 2568
ข้อมูลตามภาพทั้งหมดใช้ระบบเฉลี่ย มีค่าความจำเป็นตามลักษณะเฉพาะของแต่ละคน ดังนี้
ข้อ 1 หากนอน และหลับสนิท ได้ถึง 6 ชม. ถือว่าโอเค
ข้อ 2 ดื่มได้ไม่น้อยกว่า 1 ลิตร ถือว่าโอเคแล้วเช่นกัน (แนะนำให้ดื่มน้ำเปล่าทันทีที่ตื่นนอน 1-2 แก้ว และไม่ดื่ม น้อยกว่า 3 ชม. ก่อนนอน เพราะสุ่มเสี่ยงต่อการหลับไม่สนิท และฉี่รถที่นอน 😅)
ข้อ 3 ‘รับแสงแดด‘ หมายถึง แสงแดดที่ไม่ใช่ความร้อน เช่น แสงในยามรุ่งอรุณ ❣️การออกมารับแสงธรรมชาติภายนอกอาคาร/สำนักงาน นอกเหนือการรับแสงจากโคมไฟฟ้า นั่นเอง
ข้อ 4 น้ำตาลช่วยเรื่องพลังงาน ควรดื่มเท่าที่จำเป็น พึงตระหนักว่า การดับกระหายนั้น ต้องดื่มน้ำเปล่า มิใช่น้ำหวาน❣️ปัจจุบันมีการเติมน้ำตาลในอาหารเกือบทุกชนิด (เพราะมีภาพจำว่าผงชูรสไม่ดี จึงใช้น้ำตาลแทน)
ข้อ 5 ข้อนี้ถือว่าโอเคสำหรับนักวิชาการ และผู้เกี่ยวข้องกับการค้นคว้า ถ่ายทอด และบริหารองค์การด้วยข้อมูล
ข้อ 6 เช่นเดียวกับข้อ 5 การออกกำลังควรเป็น Natural Activities ไม่จำเป็นต้องเข้าโรงยิม เพราะการขยับร่างกายที่เหมาะสม การเดินทาง ขึ้นรถลงเรือ แทนพาหนะส่วนตัว ก็ถือเป็นการออกกำลังกายด้วย
ข้อ 7 การบริโภคน้ำพริก หรือสลัดผักทุกวันดีมาก แต่นัยที่สำคัญของข้อนี้ คือการยกเลิกอาหารแปรรูป (Industrial Foods) โดยเด็ดขาด
ข้อ 8 ข้อนี้เข้าใจผิดกันมาก ทำให้ละเลยจนเสียโอกาสไปอย่างน่าเสียดาย ❣️ข้อนี้ไม่ได้มีนัยให้เข้าวัด หรือนั่งหลับตานิ่งเงียบในห้องพระ แต่หมายถึง การมีสติและสัมปชัญญะ คิดไตร่ตรองก่อนตัดสินใจใดใด ❣️ ข้อนี้จะเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวทางใจ ให้กายได้ปฏิบัติงานอย่างมีประสิทธิภาพในทุกๆ วันนั่นเอง
มองแต่ไม่เห็น อาจเป็นปัญหา
มองให้ได้เห็น ย่อมเป็นปัญญา
มองให้เป็นคุณค่า คือเห็นเจตนาผู้คน
16 ธันวาคม 2567
✡️ ตำหนิตน คือบัณฑิต ตำหนิผู้อื่น คือคนพาลคุณโง่คนพาล
✡️ ไม่ให้ทานเพราะกลัวจน แต่บัณฑิตชนกลัวจน จึงให้ทาน [พระอาจารย์สินทรัพย์]
☯️ โลกหมุนไปตามความเป็นจริง ไม่ใช่ตามความต้องการของเรา อะไรที่ไม่สามารถควบคุมได้ก็ต้องยอมรับ (ยอมรับว่าควบคุมบังคับไม่ได้)
☯️ พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้เราเปลี่ยนแปลงโลก แต่สอนให้ยอมรับความเป็นจริงของโลก [พระอาจารย์ตะวัน]
14 ธันวาคม 2567
ชาวพุทธไทย ใจกาย ต้องได้พึ่ง
มั่นด้วยตรึง สุขภาพใจ ให้สุขสันต์
จิต-กาย-ใจ ควรเพลิน ระเริงวัน
ฤๅยึดมั่น อดีตตน จนเป็นภัย
ฝึก-จิต-ใจ ให้เป็น เช่นพี่น้อง
กาลทั้งผอง เด่นอยู่ คู่นภาไฉน
ถึงคราหยุด พึงนั่งนิ่ง พิงกาย-ใจ
ต้องสรรให้ จิตดวงนี้ มีที่วาง
☸️ วางจิตใจได้ ย่อมพากายสุข
13 ธันวาคม 2567
ยึดมั่นใน 10 ข้อนี้ได้ จะไม่ทำให้หลงผิด ที่สำคัญจะทำให้รู้ว่า อะไรจริงแท้ อะไรแฝงกายมา
11 ธันวาคม 2567
นกกินปลีอกเหลือง พากันบินมาส่งเสียงเจื้อยแจ้วให้ฉงน เป็นความบันเทิงแต่เช้า
รอบตัวคงดีแน่ ถ้าเรา-เขาต่าง ‘เข้าใจกัน’ แม้จะต่างภาษา หลากสปีชีส์เข้าใจกัน คือเข้าใจเจตนากันและกันในแบบ ‘ใจเขา-ใจเรา‘ นั่นเอง
10 ธันวาคม 2567
พอใจสิ่งที่มี เป็นคุณ
รอบกายล้วนเกื้อกูล พร้อมเอื้อ
ขอเพียงใจอบอุ่น น้อมนำ เห็นค่า
เท่านี้ก็เหลือเฟือ มีธรรม ประดับตน
สิ่งสบายใจมีอยู่รอบตัวเรา ขอเพียงมองให้ได้เห็น ฟังสิ่งที่ได้ยิน สิ่งดีงามย่อมปรากฏเป็นบุญแก่เรา
8 ธันวาคม 2567
กุหลาบถึงคราบาน ย่อมสวย
มิมีใครใดช่วย สวยได้
จิ้งจกไม่งามด้วย ต้องปรุง ตนแต่ง
เฉกเช่นมนุษย์ไซร้ ปรุงตน จึงงาม
6 ธันวาคม 2567
Garden คนไทยเรียก ว่าสวน
คำว่าคนทำสวน Gardener
ตัดแต่งสรรดินพรวน Gardening ให้งาม
ฉันทำสวนนะเธอ I do gardening
1 ธันวาคม 2567
จิตคิดร้ายมองสิ่งใดได้ภาพลบ
จิตสงบเห็นสิ่งใดได้คำสอน
จิตสูงส่งมองสิ่งใดใฝ่อมร
จิตต่ำร้อนเห็นลำเค็ญไม่เป็นดี
22 พฤศจิกายน 2567
สว. คือสูงวัย เตือนจิตใจได้สังวรณ์
ผ่านสุขทุกข์หนาวร้อน กาลครั้งก่อนสอนใจตน
เรียนรู้เรื่องเวรกรรม บุญหนุนนำซ้ำเวียนวน
ลาภยศเคยยินยล ให้หมองหม่นพ้นเลือนไป
หัวโขนคนเหลียวแล ถึงคราแก่แคร์ไปไย
เลิกคิดลำบากกาย ลู่ลี้ใจไปทางธรรม
หลักเกณฑ์สู่หลักกู เคยคุ้นหูหวนมาขำ
แลย้ำคิดย้ำทำ ด้วยความจำเริ่มไกลตน
สลัดทิ้งช่างหัวมัน สิ่งละอันสรรสับสน
วันใหม่ไม่อับจน เมื่อหลุดพ้นวังวนเดิม
20 พฤศจิกายน 2567
ประเพณีมีสืบสาน สวนข้างบ้านคือหมุดหมาย
คุณหลานรังสรรค์ให้ ด้วยมวลไม้ในสวนมี
บรรจงลงประดิษฐ์ ผูกนิมิตกระทงนี้
ขอคุณงามความดี ปรากฏเด่นเช่นแสงเรือง
15 พฤศจิกายน 15 ค่ำ 2567
คนสร้างมาตรฐานการศึกษาประเทศเรา เขามีทัศนคติเกี่ยวกับตำแหน่งทางวิศวกรรมว่า 'ช่างไม่ใช่วิศวกร' แต่สากลใช้คำเดียวเดียวว่า 'Engineer'
ช่าง ต้องมือดำ-ทำเป็น
วิศวกร ต้องสวมสูทผูกเน็คไท มือใสเยี่ยงตูดเด็ก
1 พฤศจิกายน 2567
เทศกาลล้วนมีนัย ให้ใส่ใจในมรรคา
มิวายดาษดื่นมา พึงแสวงหาสัจจะจริง
เจตนามองให้ออก โบราณบอกถ้วนทุกสิ่ง
ครั้นพบจบความจริง อย่าเฉยนิ่งช่วยดำรง
31 ตุลาคม 2567 (วันฮาโลวีน)
สิ่งใหม่รอบกายล้วน ผันแปร
สรรพสิ่งใช่มั่นแท้ เพียงเจ้า
มิสนสิ่งใหม่แค่ ยึดตน ตรึงมั่น
เยี่ยงนี้พาสู่เขลา เปรียบน้ำ เต็มแก้ว
30 ตุลาคม 2567
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต | อะระหะโต | สัมมาสัมพุทธัสสะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น | ผู้เป็นอรหันต์ไกลจากกิเลส | ผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
ทุกการกระทำล้วน มีนัย
สารสื่อจิตผ่านกาย ได้เห็น
รับสารสังวรไซร้ แปลความ ให้แจ้ง
นั่นจึงงดงามเด่น ปัญญา พาเจริญ
23 ตุลาคม 2567
เมื่อการล้างเป็นเหตุให้เมื่อยล้า การเช็ดด้วยผ้าหมาดเป็นประจำ ก็เป็นทางออก ช่วยให้พาหนะดูสะอาดตลอดเวลา ได้ชำระสิ่งสกปรก ได้ออกกำลัง และได้สร้างวินัย
เมื่อล้าง สร้างทุกข์ ก็เช็ด เพื่อล้างทุกข์
18 ตุลาคม 2567
คู่ดีได้ยลด้วย กาย-ใจ
เสริมเพิ่มเติมแต่งได้ หลากสนอง
ครองกาย ฤๅ สมให้ ดังหมาย ไฝ่มุ่ง
ครองใจไซร้สิ่งป้อง สมหวัง ยั่งยืน
7 ตุลาคม 2567
ขอเชิดชูคุณครู ในโอกาสวันครูโลก (World Teacher’s Day) 5 ตุลาคม
ขอเชิดชูบุคคลสำคัญ ผู้ขับเคลื่อนการศึกษาให้ก้าวหน้า
ขอให้คุณครูทั่วโลก ตระหนักถึงความรับผิดชอบที่มีต่อสังคม ปลูกฝังจิตสำนึกที่ดีในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์
เราภูมิใจที่ได้เป็นครู
5 ตุลาคม 2567 (วันครูโลก)
เสียดายชีวิตน้อย เด็กผู้ด้อยอ่อนเดียงสา
เสียดายผู้นำพา คุณครูจบพบเภทภัย
เสียดายคนใช้งบ ที่มุ่งลบจบจนได้
นี่ฤๅ คือผู้ใหญ่ ที่เข้าใจทุนพัฒนา
เสียดายกรมขนส่ง ผู้ดำรงในศาสตรา
สมควรถูกด้อยค่า ถูกตีตราให้อ่อนใจ
เสียดายงบประมาณ ที่จัดสรรศึกษาไทย
แม้สูงมากเกินใคร กองอยู่ในเงินเดือนครู
ปัญหาในรัฐไทย จะว่าไปก็พันตู
หน่วยงานรั้วสูงอยู่ เกินบรรจบพบคุยกัน
คงยากลงมาคุย บูรณาการคุ้ยลุยสร้างสรรค์
ลุ่มหลงและเริงกัน หอคอยนั่นใช้นั่งดู
ทุ่มทุนกับเด็กเถิด วันหน้าเกิดบรรเจิดหรู
ฝากพ่อแม่และครู ต่อหน้าท่านนั่นอนาคตไทย
3 ตุลาคม 2567
ปรุงแต่งภาพจากต้นฉบับของ Thai PBS และไทยรัฐ
ฝนพรำพรั่งพรูมา แลท้องฟ้าครางคะนอง
มืดครึ้มกระหึ่มครอง ดุจเทวาบนฟ้าระเริง
เมื่อฝนอุตส่าห์มา ดูทีท่าต้องบันเทิง
เล่นน้ำให้รื่นเริง ประโยชน์ได้ด้วยเทคโนฯ
26 กันยายน 2567
เช้านี้มีแมวมา ดูวางท่าอย่างที่เคย
ไม่สนเสียงเอื้อนเอ่ย ถึงใครมิตรคิดไมตรี
เจ้ามาเป็นประจำ ย่องดื่มน้ำถึงถิ่นที่
ควรฤๅตัดไมตรี มิให้รัดสัมผัสกาย
24 กันยายน 2567
พฤกษาพาสู่ไพร มาเยือน
ล้ำรุกบ้านเคียงเรือน ให้หวน
ตัดแต่งมิต้องเตือน ให้เสีย เสื่อมชื่อ
ดำเนินการครบถ้วน ได้ร่ม สวยงาม
23 กันยายน 2567
สถานนี้มีเรื่องราว หลากเรื่องเล่ากล่าวยาวนาน
กึ่งกาลศตวรรษผ่าน พัฒนาไกลในเวลา
ที่นี่คือผู้สร้าง ประกอบร่างฉันเรื่อยมา
มั่นคงด้วยมรรคา ชีวิตนี้มิมีเลือน
กาพย์ยานี11 ที่นี่มีคุณ
เย็นกายใต้ร่มไม้ เย็นใจใช่ร่มเงา
14 กันยายน 2567
เมตตาค้ำจุนโลก รู้กัน
คน-สัตว์-พืชต่างกัน ฤๅไฉน
เมตตาสู่กรุณานั่น ล้วนสรรค์ สรรพสิ่ง
ฝึกฝนอบรมไว้ ใส่ใจ บำรุง
5 กันยายน 2567
กาลก่อนต้องเข่นฆ่า จุดหมาย ดำรง
ต่อมาพัฒนาไป ร่วมมิตร
จริยาส่งเสริมไกล win-win สนอง
บัดนี้หมายให้ขิต กลางกาล ศิวิไลซ์
1 กันยายน 2567
หวังเงินควรหมายมุ่ง การงาน
เก็บออมพร้อมขยันการณ์ ช่วยได้
หวังผลดลบันดาลฝัน งมงาย ไม่เอื้อ
อบายมุขพาพ่าย ลำบาก ยาวนาน
30 สิงหาคม 2567
ฝนพร่ำพรั่งพรูมา ค่อนคืน
เช้านี้ธรรมชาติฟื้น สดใส
พืชพันธุ์หมู่ไม้ตื่น พริ้วไหว บรรเจิด
ทุกข์สุขเช่นนั้นไซร้ หวนคืน เวียนวน
28 สิงหาคม 2567
วัยเด็กล้มคลุกคลาน เจริญวัย
หนุ่มสาวเมื่อล้มไป ไฝ่ลุก
เจตนาหวังปลุกใจ เริ่มใหม่ ใจสู้
แก่แล้วล้มไม่สนุก อาจรุก นอนยาว
ชีวิตคนเรา จะล้มกี่ครั้งเมื่อใดก็ได้ แต่ไม่ใช่ตอนแก่
22 สิงหาคม 2567
ต่างรุ่นหลากช่วงวัย Generation
หลากด้วยสังคมสรร ก่อร่าง
สารสื่อต้องใจกัน เข้าใจ Gen.ไว้
ยึดตนเป็นที่ตั้ง ไม่เข้า ใจกัน
เมื่อพระอาจารย์ปู่ (Baby boomer) ต้องสอนสามเณรน้อย รุ่น Alpha
30 สิงหาคม 2567
ขอบคุณคลิปจากทรูปลูกปัญญา
เหล่ามนุษย์เรียนรู้ด้วย ปัญญา
เก่งกาจเราเรียกว่า “ฉลาด” รู้
เหล่าสัตว์ที่ล้ำหน้า “แสนรู้” ใช้เรียก
เครื่องจักรก็เรียนรู้ เราเรียก “ปัญญาประดิษฐ์”
ในสัตว์ เรียก แสนรู้
ในคน เรียก ฉลาด
ในคอมพิวเตอร์ เรียก ปัญญาประดิษฐ์ (แสนรู้)
18 สิงหาคม 2567
รถกผู้มีคุณ ผู้นำหนุนสังคมไทย
ผู้วางรากฐานให้ เยาวชนไทยได้พากเพียร
เอเชียอาคเนย์ไซร้ ชื่อกว้างไกลใช้อ่านเขียน
ธงชัยการงานเซียน ที่อยู่มีท่านนี้ผดุง
13 สิงหาคม 2567
โลกล้วนดั่งละคร หลากคนสอนหลายเรื่องราว
ยลยินฟังความเล่า อันคลุกเคล้าระคนกัน
ปรุงแต่งด้วยหลากสี หวังให้มีความผูกพัน
สุขทุกข์ที่เขาปัน เราเท่านั้นที่สรรดู
6 สิงหาคม 2567
กาพย์ยานี 11 ชมละครสุขทุกข์
หนูตัวหนึ่งตกลงไปในถังข้าวสาร แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ มันดีใจมาก มันคิดว่ามันโชคดี จึงกินขาวสารนั้นอย่างอิ่มหมีพีมัน กินแล้วก็นอน นอนแล้วก็กิน เป็นอยู่อย่างนี้หลายวัน
วันหนึ่งตอนที่มันกินจนเห็นพื้นของถังข้าวสาร มันฉุกคิด แต่ข้าวสารในถังก็ยั่วยวนเหลือเกิน มันกินจนข้าวสารหมดถัง
ถึงตอนนี้มันถึงรู้ว่า ปีนออกจากถังไม่ได้อีกแล้ว
การใช้ชีวิตของเรา แม้ดูเหมือนปกติธรรมดา แต่แท้ที่จริงมันเต็มไปด้วยกับดักและหลุมพลางที่แยบยล
ภรรยากำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว สามีคอยกำกับอยู่ข้างๆ “คนเบาๆ ช้าๆหน่อย ระวังหน่อยสิ ไฟแรงไป เร็วๆ รีบพลิกปลาได้แล้ว ตักออกมาสิ น้ำมันเยอะไปนะ คีบเต้าหู้วางให้ตรงๆ สิ”
ภรรยาสุดทน “นี่คุณ ฉันทำกับข้าวเป็น พูดอยู่ได้”
ผู้เป็นสามีบอก “ที่รัก ผมรู้ว่าคุณทำเป็น”
“ผมเพียงอยากให้คุณรู้ว่า เวลาที่ผมขับรถแล้วคุณคอยกำกับ ให้ผมเบรก ให้ผมเร็ว ให้ผมระวัง ให้ผมแซงนั้น ผมรู้สึกยังไง”
การเรียนรู้ที่จะเข้าใจคนอื่น ไม่ใช่เรื่องยาก เพียงแค่คุณต้องยืนอยู่ในจุดของฝ่ายตรงข้ามเท่านั้นเอง
วันที่ 1 กระต่ายออกไปตกปลา กลับมาตัวเปล่า ไม่ได้ปลากลับมาเลย
วันที่ 2 กระต่ายไปตกปลาอีก แต่ก็กลับมาตัวเปล่าเช่นเคย
วันที่ 3 เมื่อกระต่ายไปถึงบ่อปลา ปลาตัวหนึ่งก็กระโดดขึ้นจากน้ำ และตะโกนว่า “ถ้านายยังเอาแครอทมาเป็นเหยื่ออีก นายก็ต้องกลับบ้านมือเปล่าอีกแน่”
คุณให้ในสิ่งที่คุณชอบแก่คนอื่น แต่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ อุทิศให้ในแบบของคุณ ย่อมไม่มีค่า
มีเสืออยู่สองตัว ตัวหนึ่งอยู่ในกรง อีกตัวหนึ่งอยู่ในป่า สั้งสองต่างคิดว่า ที่ที่มันอยู่นั้นไม่น่าอยู่เลย ต่างอิจฉาการดำเนินชีวิตของกันและกัน
วันหนึ่ง พวกมันแลกที่อยู่กัน ต่างก็มีความสุขกับสภาพแวดล้อมใหม่ ต่อมาไม่นาน เสือทั้งสองตัวก็ตายลง ตัวหนึ่งอดตายอยู่ในป่า อีกตัวหนึ่งตายเพราะซึมเศร้าอยู่ในกรง
คนเรา เรามักไม่ถนอมรักษาในสิ่งที่เรามีอยู่ แต่มักอิจฉาในสิ่งที่คนอื่นมี แท้จริงแล้ว สิ่งที่คุณมีนั่นเอง คือสิ่งที่คนอื่นอิจฉา
ปีหนึ่งในมหาวิทยาลัย เด็กสาวหน้าตาไม่สวยมาก เธอสมัครเป็นดาวคณะ ตอนที่เธอเดินออกมาแนะนำตัว ต่อหน้าเพื่อนนิสิต เธอบอกว่า “หากเพื่อนๆ เลือกฉัน อีกสิบปีข้างหน้า เพื่อนๆ สามารถอวดกับลูกๆ และสามีได้ว่า ในปีที่แม่เรียนอยู่ แม่สวยกว่าดาวของคณะ”
เมื่อถึงเวลาเลือกดาวคณะ ปรากฏว่าเธอชนะ
การโน้มน้าวให้คนอื่นยอมรับคุณ ไม่จำเป็นต้องบอกความพิเศษ/โดดเด่นของคุณ แต่ควรทำให้คนอื่นรู้สึกว่า เพราะคุณ พวกเขาจึงมีความพิเศษและโดดเด่นขึ้น
ในงานเลี้ยงแห่งหนึ่ง เบิร์ดนั่งตรงข้ามกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาพูดตามมารยาทว่า “คุณสวยครับ”
ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่รับน้ำใจ ไม่แม้แต่จะกล่าวคำว่าขอบคุณ เธอพูดออกไปอย่างยโสว่า “เสียใจ ฉันไม่ชมว่าคุณหล่อเหมือนที่คุณชมว่าฉันหรอกนะ”
เบิร์ดจึงพูดออกไปอย่างสุภาพว่า “ไม่เป็นไรครับ แต่คุณควรฝืนใจพูดโกหกเหมือนผมบ้างก็ดีนะครับ”
เมื่อคุณป้วนน้ำลายขึ้นฟ้า คนที่เปื้อนอาจเป็นตัวคุณเอง
28 กรกฎาคม 2567
ผู้คนล้วนขวนขวาย มุ่งหน้าไปหาสุขตน
คืนวันผันผ่านพ้น หลากหลายคนมิพบเจอ
ใครเล่าจะพบสุข วิถีทุกข์พาพลั้งเผลอ
ธรรมชาติข้างกายเธอ นั่นล่ะเออสุขใจจริง
25 กรกฎาคม 2567
บางประเทศ สร้างบ้าน หลบต้นไม้
บางประเทศ ใส่ใจ ตัดเหี้ยน
บางประเทศ รุดหน้า พฤกษาเวียน
บางประเทศ ไม่เพียร เรียนคุณไพร
22 กรกฎาคม 2567
อึมครึมมืดครึ้มมา หลายวัน
แม้แสงน้อยยังสรร สีได้
รื่นรมย์ใช่รอวัน รอบกาย คอยเอื้อ
แรงแสงฤๅครึ้มไซร้ สร้างสุข เสมอกัน
18 กรกฎาคม 2567
มีข่าวสัตว์น้ำร้าย ปลาหมอ
“คางดำ” ชื่อพันธุ์ก่อ ภัยหลาย
อึดทนนั่นตัวพ่อ แวดล้อมร้าย ยังรอด
ปากดีนั่นคือร้าย เช่นนัก การเมือง (เลว)
20 กรกฎาคม 2567
กรรม อันเป็นสมบัติของสัตว์โลก ที่มนุษย์กระทำ ล้วนซับซ้อน ซ้ำซาก จำเจ เวียนวน ไม่สิ้นสุด 3 ประการ
😍 การกระทำใดที่ทำแล้ว ไม่เดือดร้อนภายหลัง การกระทำนั้น คือ กรรมดี เป็นการกระทำที่คนดี ชื่นชมยกย่อง
😍 การกระทำใดที่ทำแล้ว เดือดร้อนภายหลัง การกระทำนั้นคือ กรรมชั่ว เป็นของเผ็ดร้อนก่อทุกข์มาก
😍 การกระทำใดที่ทำแล้ว คลายความทุกข์ การกระทำนั้นคือ กรรมเหนือกรรม
คำสอน สมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี
16 กรกฎาคม 2567
❣️อหังการ (ตัวกู) ยึดถือตัว เย่อหยิ่งจองหอง ทะนงตน
❣️มมังการ (ของกู) ยึดถือสิ่งของไม่แบ่งปัน
❣️มานานุสัย (ช่างกู) ยึดถือตัวตนด้วยเคยชิน
15 กรกฎาคม 2567
สีสรรที่บ้านเรา ใช่ป่าเขาแต่ร่มรื่น
สารพรรณไม้ดาดดื่น ให้ร่มรื่นชื่นกายใจ
โชคดีอีกประการ คือสวนฉันนั้นปลอดภัย
ไม่เหมือนอุทยานไทย ขายเช่นแป้งแบ่งนายทุน
9 กรกฎาคม 2567
เศรษฐีคนหนึ่ง ได้รับคำแนะนำให้หาอาจารย์ฮวงจุ้ย มาดูบ้านพักที่สร้างใหม่ของเขา เดิมทีเศรษฐี ก็ไม่เชื่อเรื่องเหล่านี้มากนัก แต่เพื่อความสบายใจ จึงเชิญอาจารย์ฮวงจุ้ย ผู้มีประสบการณ์กว่า 30 ปี และมีชื่อเสียงมาก
ท่านเศรษฐี ขับรถพาอาจารย์ไปยังบ้านของตน ระหว่างเดินทาง อาจารย์ฮวงจุ้ยสังเกตว่า ถ้ามีรถพยายามจะแซง ท่านก็จะหลีกทางให้เสมอ
อาจารย์พูดว่า “คุณขับรถได้มั่นคง นุ่มนวลดี”
เศรษฐีหัวเราะ แล้วพูดว่า “ผู้ที่ต้องการแซง เขาย่อมมีธุระเร่งด่วน ไม่ควรทำให้เขาเสียเวลา”
เมื่อรถเข้าสู่ตัวเมือง การจราจรเรื่อมคับคั่ง เศรษฐีก็ลดความเร็วลง
ทันใดนั้น มีเด็กคนหนึ่ง วิ่งหัวเราะร่าออกมาจากซอย เศรษฐีก็สามารถหยุดรถได้ทัน และเด็กๆ ก็หัวเราะสนุกสนาน วิ่งผ่านหน้ารถไป
แต่เศรษฐีก็ยังไม่ออกรถ และได้แต่มองไปยังปากซอย เหมือนกำลังรออะไรอยู่ สักครู่ก็มีเด็กอีกคนหนึ่ง วิ่งไล่ตามเด็กคนแรกออกมา
อาจารย์จึงถามด้วยความสงสัยว่า ”คุณรู้ได้อย่างไร ว่าจะมีเด็กอีกคนวิ่งออกมาอีก“
เศรษฐีบอก ”เด็กๆ ล้วนเล่นสนุกกัน ถ้ามีคนเดียว เขาจะไม่หัวเราะเริงร่าเช่นนี้“ อาจารย์หัวเราะ พร้อมยกหัวแม่โป้งขึ้น “คุณช่างรอบคอบและมีน้ำใจจริงๆ”
เมื่อมาถึงที่บ้านพัก ทั้งคู่ลงจากรถ เศรษฐีหยิบกุญแจเตรียมเปิดประตูเข้าบ้าน ทันใดนั้นที่ลานหลังบ้าน ก็พลันมีนกบินขึ้นมา 7-8 ตัว
เมื่อเห็นดังนั้น เศรษฐีหยุดอยู่หน้าประตู และกล่าวกับอาจารย์ว่า “รบกวนท่านอาจารย์ รอสักครู่”
อาจารย์รู้สึกแปลกใจ “มีเรื่องอะไรหรือครับ“
”มีคนเข้ามาขโมยเด็ดลิ้นจี่หลังบ้าน ถ้าเราเข้าไปตอนนี้ เขาอาจจะตกใจตกลงมา จะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ปล่อยให้พวกเขาเด็ดไปสักครู่ก่อนดีกว่า พวกเรารออยู่ข้างนอกนี้แหละ“ เศรษฐีกล่าวยิ้มๆ
อาจารย์นิ่งเงียบไปครู่ และกล่าวว่า ”คุณส่งผมกลับเถิด บ้านหลังนี้ ไม่มีความจำเป็น ต้องดูฮวงจุ้ยแล้ว“
ครั้งนี้ เศรษฐีกลับเป็นผู้แปลกใจ
”ท่านอาจารย์ทำไมพูดเช่นนี้“
อาจารย์ตอบว่า "สถานที่ที่มีท่านอยู่ ล้วนมีฮวงจุ้ยดีเลิศ" แท้จริงแล้ว …
ความประพฤติของคน คือฮวงจุ้ยและโชคชะตา บุคคลผู้ไม่มีคุณธรรม มีแต่เห็นแก่ตัว เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน แม้จะพากเพียร พยายามไป ก็จะเป็นเพียงความเหนื่อยเปล่า ตัวเอง คือต้นกำเนิดของทุกสิ่ง ความดีงามของตน คือใบเซียมซีที่ดีชั่วนิรันดร์
ปรุงแต่ง จากไลน์เร่ร่อน
8 กรกฎาคม 2567
มากมายหน่วยงานเรา มาตรฐาน
ทั่วโลกมีกล่าวขาน ยกย่อง
พาประชาเราหน้าบาน เป็นปลื้ม ยิ้มแฉ่ง
เสียดายหน่วยนอกข้อง ทำเสีย ครรลอง
❤️ โรงหมอหนึ่ง รักษาคนป่วยวันเดียวหาย ไม่กลับมาอีกเลย
💔 อีกโรงหมอหนึ่ง รักษาหลายเดือนแล้ว อาการยังคงรักษายาก
* รู้แล้วไม่ต้องกินหญ้า
19 พฤศจิกายน 2566
คุ้นชินคำสื่อสาร งานบุญ
ทุกที่คนหวังบุญ มีพลาด
อยากมีบุญแต่กรุ่น อุดมโลภ โกรธหลง
เห็นแต่ตนพาพลาด ชาวพุทธ พึงตรอง
ประกาศนี้อาจพาให้ สิ้นบุญ
เจ้าภาพไม่เกื้อหนุน ชาวโลก
ไม่สร้างกุศลจิตกูล ก่อเกื้อ ตามควร
หลวงปู่ชาแนะเรา อย่าได้ หมดบุญ
13 พฤศจิกายน 2566ที่ประตูทางเข้ายมโลก ยมทูตยืนรอนักการเมืองใหญ่ที่เพิ่งเสียชีวิต กำลังเดินมา
"เจ้าประสงค์ไปสวรรค์หรือนรก" ยมทูตถาม
"ไปสวรรค์สิเจ้าโง่ เจ้าไม่รู้หรือว่าข้าฯ เป็นใคร" นักการเมืองตอบแบบที่คุ้นชิน
"เจ้าอย่าด่วนตัดสินใจ ข้าจะจัดทัวร์ให้เจ้าไปดูก่อน" ยมทูตบอก
วันแรกทัวร์สวรรค์
มีเทวดา นางฟ้า เทพธิดา มากมาย สุขสงบ ชีวิตไม่มีทุกข์ร้อนใด ๆ
วันที่สองทัวร์นรก
มีเพื่อนนักการเมืองที่คุ้นเคย ห้อมล้อม ดื่มไวน์ชนแก้ว แกล้มล็อปเตอร์ ไข่ปลาคาเวียร์ สุขสันต์ไม่อั้น
หลังทัวร์สิ้นสุดลง
"ทัวร์จบแล้ว เอาละเจ้าจะไปไหน" ยมทูตถาม
"ไปนรกสิ" นักการเมือง ตอบไม่ลังเล
ยมทูตส่งวิญญาณนักการเมืองลงนรก ปรากฏว่า กลายเป็นแดนร้อนระอุ มีเครื่องทรมาน กระทะทองแดง ต้นงิ้วเรียงราย เสียงคร่ำครวญของคนบาปดังระงมด้วยความทุกข์
"เฮ้ย! ไม่เห็นเหมือนตอนทัวร์นี่หว่า" นักการเมืองโวยวาย ตามแบบที่คุ้นชิน
"ตอนทัวร์นั้น เป็นการหาเสียง ส่วนตอนนี้คือเรื่องจริงนรกจริงหลังเลือกตั้ง" ยมทูตตอบ
31 มกราคม 2565
“เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา” พังเพยโบราณ เปรียบเปรยความรู้ที่เข้าทางหูซ้าย แล้วออกหูขวาทันที ไม่ผ่านสมอง ทำให้ไม่รู้อะไร ฟังไม่เข้าใจ ไม่รู้เรื่อง
แม้ระบบการศึกษาในยุคนั้น จะมีลักษณะตามยถากรรม ความรู้ข่าวสาร ไม่ฟูเฟื่องหลากหลายเหมือนปัจจุบัน แต่เด็ก ๆ ยุคนั้นจำนวนไม่น้อย ได้ดิบได้ดี ด้วยเพราะ #คุณครูสมัยนั้นหนักในภูมิปัญญาและหนักแน่นในจิตวิญญาณ ที่หวังจะบ่มเพาะเด็ก ๆ ในปกครองของท่าน สมคำครุโดยแท้
วันนี้ คุณครูหลายคน มุ่งก่นบ่นตำหนิระบบการศึกษา และเด็ก ๆ ของพวกเราว่าแย่ ทั้งที่ก็เป็นลักษณะยถากรรมไม่ต่างจากเดิมนัก
30 มกราคม 2565
ในระยะห่าง 70 ปี
เด็กน้อย มองไปข้างหน้าด้วยความกลัวที่จะก้าวเดิน
หญิงชรา มองกลับไปด้วยรู้สึกเสียดายช่วงเวลาที่ผ่านมา
อย่าลังเลที่จะตัดสินใจทำสิ่งที่คิดว่าดีงาม เพื่อจะไม่ต้องเสียดายกับช่วงเวลาที่ผ่านเลยมา
ความสุขของคนสูงวัย
ทุกวันนี้ คนสูงวัยมีความสุขแตกต่างกัน
(1) บางคนมีเงิน ไม่มีอะไรให้วิตกกังวล ได้ออกท่องเที่ยวไป ได้ออกกำลังกาย ได้เห็นสิ่งสวยงามอยู่รายทาง
(2) บางคนดื่มด่ำรสพระธรรม เข้าวัด ทำบุญ สร้างสรรค์กล่อมเกลาจิตใจให้สุข-สะอาด-สงบ
(3) บางคนปลูกพืชผักทำสวน ดูหนัง/ฟังเพลง ได้ร้องรำทำเพลง เป็นงานอดิเรกที่ผ่อนคลายและมีความสุขอยู่ในบ้าน
(4) บางคนอุทิศตน เพื่อคุณประโยชน์ให้สังคมเป็นสาธารณะกุศล
(5) บางคนเลี้ยงหลาน ได้เฝ้ามองอนาคตของสายเลือดตน เป็นความสุขที่ได้ช่วยลูกสุดที่รัก
(6) บางคนดูแลสามี/ภรรยา คู่ชีวิตที่ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา ทำให้ตระหนักว่ารักแท้ไม่มีวันเสื่อมคลาย
(7) บางคนดูแลบุพการี ได้ปรนนิบัติพระอรหันต์ประจำตัวตน
( บางคนป่วยประจำบ้าน เป็นโชคร้ายที่เกิดจากการขาดการบำรุงรักษาตนเมื่อวัยฉกรรจ์
บั้นปลายของชีวิตผู้คนล้วนแตกต่างกัน เราไม่จำเป็นต้องเหมือน หรือเลียนแบบใคร สุขทุกข์อยู่ที่ตัวเราที่ทำและสะสมมาแต่อดีตกาล
29 มกราคม 2565
มีกลอนภาษาต่างประเทศบทหนื่ง สมัยที่เริ่มทำงานใหม่ ๆ ลองแปลเป็นกลอนด้วยคำไทย เนื้อหาอาจปลอบใจผู้อยู่ในอารมณ์นี้ได้บ้าง
Aroom full of strangers
Shanld tidtoe auway
Wath no one we know
We're no reason to sty
Then clear as a bell
Someone shouts out hello
Pull up some chaise
There's no need to go
ณ ที่หนึ่ง มีแต่ คนแปลกหน้า
คิดผวา จะจากไป ให้ไกลแสน
ไม่มีผู้ รู้ชิด คิดห่วงแทน
อาจเป็นแดน ไรัน้ำมิตร คิดจากไกล
แต่แล้วพลัน แว่วเสียง ระฆ้งขาน
ดลบันดาน เขามองมา หน้าตาใส
เขาทักเรา ต้อนรับ ประทับใจ
มิเกรงภัย มิหนีไป ที่ใดเลย
28 มกราคม 2565
หน้าประตูโรงเรียน เต็มไปด้วยพ่อแม่ผู้ปกครอง
หน้าประตูสถานสงเคราะห์คนชรา กลับไม่มีลูกชายลูกสาว แม้แต่คนเดียว
ขอบคุณภาพจากแผ่นดินใหญ่
27 มกราคม 2565
สิ่งจำเป็นสำหรับบุคคลพึงมี
มีจิตใจยิ่งใหญ่พอที่จะยอมรับความผิดพลาดของตน
มีความฉลาดพอที่จะเรียนรู้ความผิดพลาดนั้น
มีความเข้มแข็งพอที่จะแก้ไขความผิดพลาดนั้นให้ถูกต้อง
มีสติปัญญาพอที่จะยอมรับความเชื่อของตนว่าไม่ถูกต้อง
หากยอมรับความขลาดเขลาของตนได้เมื่อใด ความฉลาดก็จะเกิดขึ้นในตนเมื่อนั้น
- John C. Maxwell
26 มกราคม 2565
ส่งไลน์ ก็เหมือน บริจาก เพื่อนรัก ทักมา มากหลาย
สวัสดี ตอนเช้า มากมาย ดอกไม้ พร้อมวิว ชิวเพลิน
วันนี้ อะไร ไม่ต้องถาม เพื่อนตาม ส่งให้ ไม่เขิน
วันพระ สำคัญ ไม่ขาดเกิน นั่งนอน ยืนเดิน ไม่พลาดกัน
เขารัก เราเข้าใจไม่ยาก เพื่อนหลาก มากไลน์ ใช่ฝัน
ลืมตา เช้ามา พัลวัน สารนั้น ที่แท้ อาทร
เป็นเงิน คงรวย ช่วยไม่ได้ ดอกไม้ ปฏิทิน แลสิ่งสอน
บ้านเป็น พิพิธภัณฑ์ คำกลอน อาทร จากไลน์ ได้ทุกวัน
อยากมี แอปหัวใจ ในจิต ให้มิตร มากมี ที่นึกฝัน
นึกปุ๊บ พริบตาปั๊บ รับพลัน จากนั้น ทอล์กกิ้งต่อ จ้อเพลิน
23 มกราคม 2565
รักเมีย
อันว่าเมีย มิใช่แม่ แต่เคารพ ยอมสงบ ด้วยสมัคร รักหลงใหล
ตวาดแว๊ด เรายิ้ม อิ่มเอมใจ มิใช่ใคร ไม่ใช่ฝัน นั่นคือเมีย
แม้อ้วนดำ เหนียงก่อ คอจะสั้น ทรงแบบนั้น จะหาได้ ที่ไหนเนี่ย
วันคืนผ่าน หยอกเย้า เฝ้าคลอเคลีย แม้ละเหี่ย ก็ต้องอยู่ สู้ต่อไป
ยามเธอยิ้ม เมียงมอง ส่องเธอด้วย หัวเราะด้วย ทรงพลัง กังวาลใส
ให้รีบลุก สุดกำลัง อย่างตั้งใจ อดทนได้ ไม่ถือโทษ อย่าโกรธกัน
เพราะเมียคือ ผู้ลิขิต ชีวิตคู่ ต้องควรคู่ ถากถาง สู่ทางฝัน
เห็นสาวน้อย ยิ้มหวาน หว่านสัมพันธ์ ต้องอดกั้น ปันสมัคร เพราะรักเมีย
คนรักผัว
คำว่าผัว หัวล้านแก่ แต่เคารพ แม้แอบคบ สาวอื่น ชื่นสดใส
งานเจ้าชู้ โชว์หัวงู ดูเศร้าใจ ถึงอย่างไร นั่นคือผัว คุณตัวดี
พุงอาจพุ้ย อ้วนใหญ่ ใช่อุปสรรค มีกิ๊กบ้าง หว่านรัก ในทุกที่
ทั้งสาวเล็ก สาวใหญ่ ไม่รอรี ผัวเยี่ยงนี้ ควรปล่อย ค่อยทำใจ
เพราะผัวเป็น ดั่งมิตร ชีวิตคู่ เขาเลี้ยงดู เรามา น่าเลื่อมใส
จะผิดบ้าง พลั้งบ้าง ไม่เป็นไร ยอมทนได้ ไม่ถือโทษ เคืองโกรธกัน
จะอย่างไร นั่นคือผัว แม้มั่วบ้าง ไม่ขัดขวาง ทางสนุก เชิญสุขสันต์
ยังไงผัว ก็คือผัว ทุกคืนวัน แม้กัดฟัน ก็ต้องวาง ลงบ้างเอย
บันดาลใจจาก คนแถวบ้าน
20 มกราคม 2565
โลกเจริญ เกินขนาด ธรรมชาติแบก
เกิดของแปลก เเกล้งโลก ให้โศกศัลย์
ทำมนุษย์ ให้เป็นสัตว์ พิเศษกัน
คือฆ่าฟัน ทั้งบนดิน และใต้ดิน
ยิ่งเจริญ ยิ่งดุเดือด ด้วยเลือดสาด
ยิ่งฉลาด ยิ่งมีบาป กว่ายุคหิน
สร้างปัญหา ให้ยุ่งยาก มากกบิล
โลภทั้งสิ้น สุมหัวบ้า ว่าเจริญ
ยิ่งเจริญยิ่งบ้า เพราะคนไม่ซื่อสัตย์
เจริญที่สุด คือเจริญจิตใจ
ความดี ความเผื่อแผ่ของเราเท่านั้นที่ติดตัวเรา
ปรุงแต่งจาก จำวัต คำงาม
คนต้นเรื่อง
19 มกราคม 2565
70% ของสรรพสิ่งในชีวิตเรา
รถหรู 1 คัน 70% เป็นความเร็วเหลือใช้
บ้านหรู 1 หลัง 70% เป็นพื้นที่ว่างเปล่า
ในสถานศึกษา 70% มีครูอาจารย์เป็นพวกไร้สาระ
กิจกรรมทางสังคม 70% เป็นกิจกรรมน่าเบื่อ
ข้าวของเครื่องใช้ 70% ไม่ได้ใช้ประโยชน์
เงินที่หาสะสมมาทั้งชีวิต 70% ทิ้งไว้ให้ผู้อื่น
ทำ 30% ของชีวิตคุณให้สนุก เรียบง่าย และพอเพียง
คำสอนชาวจีน
17 มกราคม 2565
สุภาษิต ของเก่า ท่านเล่าขาน มาแต่กาล โบราณ มีมากหลาย
เป็นบทกลอน สอนสั่ง ทั้งหญิงชาย สุภาษิต สอนนาย ไม่คุ้นมี
แม้โชคช่วย อวยให้ เป็นนายเขา ใช่เป็นคน หูเบา ไม่ถ้วนถี่
จับเพียงความ ข้างเดียว ไม่พึงดี หากความจริง ไม่มี จะเสียการ
เจ้านายดี ต้องใส่ใจ ในลูกน้อง คอยสอดส่อง ทุกข์สุข อยู่ทุกด้าน
มุ่งช่วยเหลือ ลูกน้อง ร้องต้องการ ไม่ต้องถึง จุ้นจ้าน พาลเกินควร
แม้ลูกน้อง ทำผิด ไม่คิดข่ม ดูที่ความ เหมาะสม โดยทั่วถ้วน
สรุปคำ ว่ากล่าว เท่าที่ควร ไม่ลามรวน เรื่องเก่า ไม่เข้าการ
การตักเตือน นั้นเล่า ให้เข้าท่า ไม่ว่ากล่าว ต่อหน้า คนทั่วบ้าน
ควรตักเตือน สองต่อสอง ห้องทำงาน ไม่ประจาน ลับหลัง ฟังไม่งาม
งานสำเร็จ ลงเพราะด้วย เขาช่วยท่าน ไม่ควรดื้อ ถือรั้น ไม่ฟังห้าม
เป็นนายเขา เอาแต่ใจ ใครจะตาม ควรฟังความ อื่นได้บ้าง อาจทางดี
ภาระงาน ทั้งหลาย ควรจ่ายแจก มีการจัด คัดแยก ตามหน้าที่
หากคนเดียว จะรวบไว้ ไม่เข้าที ลูกน้องมี ที่เก่งได้ ให้ไว้ใจ
เป็นนายเขา ต้องขยัน หมั่นศึกษา ได้เป็นคน ก้าวหน้า ทันสมัย
หากล้าหลัง ห่างเหิน จนเกินไป ลูกน้องก้าว ทิ้งไกล ตามไม่ทัน
ไม่จำเป็น ต้องรู้หลาก มากกว่าเขา ให้เป็นหลัก พอเป็นเค้า เขาเชื่อมั่น
หากเป็นนาย รู้จักใช้ สบายครัน ไม่จำเป็น ต้องฟาดฟัน อยู่คนเดียว
เมื่อลูกน้อง จะก้าวหน้า ก็อย่าขวาง ไม่เป็นก้าง ขวางทาง หรือหน่วงเหนี่ยว
อย่าได้เก่ง เลิศล้น อยู่คนเดียว ทำหน่วงเหนี่ยว กันท่า พาเสียคน
เมื่อมีส่วน ควรปัน อย่าสรรก่อน ลูกน้องอาจ เดือดร้อน อยู่ทุกหน
ไม่คิดแต่ นำเข้า กระเป๋าตน คิดถึงคน อื่นเขา จึงเข้าการ
อันหัวหน้า ที่ดี มีเมตตา ปรารถนา ให้เขาสุข ทุกสถาน
มีกรุณา ช่วยเสริม เติมต้องการ ให้เขาผ่าน พ้นทุกข์ มีสุขใจ
ประกอบกับ มุทิตา คือพาชื่น ให้คนอื่น ก้าวหน้า พาสดใส
ไม่มุ่งคิด ริษยา พาเสียใจ เขาทำได้ ดีกว่า ผิดอารมณ์
อีกทั้งมี อุเบกขา ไม่อาฆาต เห็นลูกน้อง ผิดพลาด ไม่ทับถม
ไม่จับผิด คิดดุด่า ตามอารมณ์ ไม่เหมาะสม เป็นหัวหน้า พาเสียการ
หัวหน้าดี มีให้เห็น เป็นตัวอย่าง ช่วยเขาทำ ทุกทาง จนรอบด้าน
ไม่เอาเปรียบ คนอื่นทั่ว ตัวชื่นบาน จ้องเสนอ ผลงาน เพื่อตนเอง
เมื่อปัญหา พาลไป ถึงภายนอก เราหัวหน้า ต้องออก จึงจะเก่ง
เข้ารับผิด- ชอบช่วย ด้วยตนเอง ลูกน้องจึง ยำเกรง ว่าเอาการ
หากหัวหน้า ท่านใด ได้เยี้ยงนี้ ย่อมต้องมี ลูกน้องรัก สมัครสมาน
ใครใครขอ เป็นลูกน้อง เกินต้องการ ใครพบพาน ก็เป็นบุญ เกื้อหนุนเอยฯ
14 มกราคม 2565
ถ้าคุณรู้จักบุคคลในภาพ …
น้อยกว่า 5 คน แสดงว่า คุณไม่มีความรู้
5 คน แสดงว่า คุณอ่านหนังสือ
8 คน แสดงว่า คุณคือนักอ่าน
20 คน แสดงว่า คุณคือผู้มีความรู้
30 คน แสดงว่า คุณมีความรู้ยอดเยี่ยม
คนมีความรู้ในมุมมองใหม่ หมายถึง
คนที่รู้วิธีเรียนรู้ และ
คนที่เรียนรู้ได้ด้วยตนเอง
มิใช่ คนอ่านออกเขียนได้ เช่นในอดีต
13 มกราคม 2565
… ว่าไม้แก่ดัดยาก คืออะไร
ชี้เป้าเป็นความนัย ยังนิ่ง
มั่นในอายุขัย ประสบการณ์ เกินเปลี่ยน
สองทางคือตัดทิ้ง ฤๅ รอ วันเผา
12 มกราคม 2565
เครื่องแรกของบริษัท แอปเปิ้ล
เมื่อวันอังคารที่ 9 มกราคม 2550 สตีฟ จอบส์ ได้เปิดตัวโทรศัพท์สุดเท่ (Smartphone) เครื่องแรกชื่อ iPhone และเริ่มจำหน่ายครั้งแรกในสหรัฐอเมริกา เมื่อวันศุกร์ที่ 29 มิถุนายน ปีเดียวกัน
เครื่องแรกของโลก
หลายคนเข้าใจว่า iPhone เป็น Smartphone เครื่องแรกของโลก แต่ผู้เกี่ยวข้องกับ IBM ไม่คิดแบบนั้น เขามองว่า IBM Simon Personal Communicator ผลิตภัณฑ์เมื่อ 20 ปีก่อน แม้ไม่เรียกว่า Smartphone ในตอนนั้น แต่ก็มีฟังก์ชั่นหลายอย่างที่พบเห็นได้บนสมาร์ทโฟนทุกวันนี้
เครื่องแรกของฉัน
เมื่อพุธที่ 9 มกราคม 2551 ได้ (แอบ) นำเข้าโทรศัพท์สุดเท่นี้มาใช้เป็นคนแรกในเอเชียอาคเนย์ เครื่องนี้ใช้ iOS 1.1.2
ตอนนั้นมีเรื่องลำบาก 2 ประการ คือ SIM ระบบโทรศัพท์ และภาษา ซึ่งไม่รองรับกับระบบของประเทศไทย จึงจำต้องทำตัวเป็นผู้ร้ายแหกคุก (jailbreak) จัดการสิ่งที่ล็อกไว้ ถือว่าครั้งนั้นได้มีโอกาสใช้ความรู้ที่พอมีได้มากพอควร
โชคดี เมื่อ iPhone จำหน่ายอย่างเป็นทางการในบ้านเรา สิ่งลำบากต่าง ๆ ทั้งหมดก็หมดไป
11 มกราคม 2565
เมื่อผู้เรียนได้ใช้อัธยาศัย เลือกการเรียนทางไกลแบบเรียลไทม์ (Online) แทนทางใกล้แบบเผชิญหน้าผู้สอน (ภาษานักการเมืองเรียก Onsite) สถานการณ์ดังภาพก็ปรากฏ
เกี่ยวกับนักศึกษา
การรับรู้ของพวกเขาส่วนใหญ่ ไม่ได้ต่างไปจากเดิม บรรยากาศทางวิชาการจะเกิดขึ้น ในช่วงสัปดาห์การสอบเป็นอมตะนิรันดร์
เกี่ยวกับผู้สอน และผู้กำกับ
เทคโนโลยีสารสนเทศ จะเข้ามามิอิทธิพลกับวิถีเดิมของท่าน ผู้บริหารจะใช้อิทธิฤทธิ์ในการกำกับท่านมากขึ้น
ขอเป็นกำลังใจ ให้ทั้งกับผู้เรียน ผู้สอน และผู้กำกับ หากยึดมั่นวินัยในบทบาทตน บนฐานความไว้วางใจสนับสนุนต่อกัน คนหรือเชื้อร้ายสายพันธุ์ใดใด ก็มิอาจกล้ำกรายทำลายเหล่าท่านได้
บทบาท: พฤติกรรมประจำตำแหน่ง ที่ผู้อื่นคาดหวัง
แม้ไม่เจ็บป่วย แต่ก็ต้องบำรุง
แม้ไม่กระหาย แต่ก็ต้องดื่ม
แม้ว้าวุ่น แต่ก็ต้องปล่อยวาง
แม้ธุระยุ่ง แต่ก็ต้องพักผ่อน
แม้ไม่เหนื่อย แต่ก็ต้องพักผ่อน
แม้มีเหตุมีผล แต่ก็ต้องยอมคน
แม้มีอำนาจ แต่ก็ต้องถ่อมตน
แม้ไม่รวย แต่ก็ต้องพอเพียง
คำสอนชาวจีน
9 มกราคม 2565
เงินมีสติหมด เงินหมดสติมา
เงินมีขโมยมา ขโมยมาเงินหมด
นอนนานงานน้อย ใช้บ่อยเงินหมด
เงินมาหน้าสด เงินหมดหน้าแห้ง
สติ: (ความรู้สึกตัว) สำนึกในคุณธรรม จริยธรรม คำสอนของผู้คน จะน้อยตอนเงินมี และจะกลับมามากขึ้นตอนเงินหมด
ขโมย: (แอบเอาของผู้อื่นไปด้วยอุบาย) ส่วนใหญ่ไม่ใช่ใครอื่น คือตัวเอง ผู้เสพติดอาการ “ลุ้น” แทนการออม นั่นเอง
8 มกราคม 2565
วันหนึ่ง ชาร์ลี แชปลิน เล่าเรื่องตลกเรื่องหนึ่งแก่ผู้ฟัง แล้วผู้คนทั้งหมดก็หัวเราะ พอเล่าจบ ชาร์ลีก็เล่าเรื่องตลกนั้นอีกครั้ง คราวนี้มีคนหัวเราะน้อยลงมาก จากนั้นเขาเล่าเรื่องเดิมซ้ำอีกเป็นครั้งที่สาม คราวนี้ไม่มีใครหัวเราะเลย
แล้วเขาก็พูดสิ่งที่สวยงาม ว่า …
เมื่อคุณไม่สามารถหัวเราะ ให้กับเรื่องตลกที่เล่าซ้ำ แล้วทำไมคุณจึงร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ให้กับเรื่องเศร้าเก่า ๆ ได้เรื่อย ๆ
สิ่งน่าสนใจที่ได้จากชาลีในวันนั้น 3 ประการ คือ
บนโลกนี้ ไม่มีอะไรจีรัง แม้กระทั่งปัญหาของเราเอง
ฉันชอบเดินกลางสายฝน เพราะจะไม่มีใครเห็นน้ำตาของฉัน
วันที่เปล่าประโยชน์ คือวันที่เราไม่ได้หัวเราะ ไม่ได้ยิ้มออกมาเลย
ปรุงแต่งจากไลน์เร่ร่อน
5 มกราคม 2565
เมื่อ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2520 บริษัท Tandy Corporation ได้เปิดตัว TRS-80 คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล ที่ผลิตจำหน่ายรายแรกของโลก
ในปี พ.ศ. 2523 วิทยาลัยเอเชียอาคเนย์ (ชื่อในสมัยนั้น) ได้จัดซื้อ TRS 80 model I CPU Z80 ใช้ภาษาคอมพิวเตอร์ BASIC พร้อมเทปคาสเซ็ทบันทึกข้อมูล เข้ามาประจำการที่ วออ.
หลังจากนั้น ได้จัดซื้อ Apple computer model Apple II CPU 6502 ประจำห้องปฏิบัติการ พร้อมการ์ด CPM-z80 ช่วยการรันโปรแกรมทั้ง 2 แพลตฟอร์ม
กล่าวได้ว่า เอเชียอาคเนย์ เป็นสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งแรกของไทย ที่ใช้ไมโครคอมพิวเตอร์ทันสมัยในการเรียนการสอน
แม้เอเชียอาคเนย์ จะเป็นสถาบันที่มีผู้รู้จักไม่มากนัก แต่ในกลุ่มคนที่รู้จัก วออ. และวัยเกิน 50 ปี จะทราบดีว่า ที่นี่เด่นดังที่คณะวิศวกรรมศาสตร์
ขอขอบคุณ
ข้อมูลจาก อ.สุรชัย เกษสัมมะ
4 มกราคม 2565
รู้ไปก็เท่านั้น
ตอนที่ 201 วาทะคานธี
เมื่อครั้งศึกษาที่อังกฤษ คานทีถูกเหยียดหยาม เพราะเป็นคนอินเดียและเป็นคนผิวสี
1. ที่โรงอาหาร อาจารย์นั่งกินข้าวอยู่ คานธีถือจานเดินมาหวังนั่งร่วมโต๊ะ อาจารย์เอ่ยปากด้วยท่าทางรังเกียจ “คานธี เธอไม่รู้ใช่ไหม ว่าหมากับหงส์ ไม่กินข้าวด้วยกัน”
คานทีตอบ “ครับอาจารย์ งั้นผมบินไปที่อื่นก็ได้”
2. ในห้องเรียน อาจารย์ตั้งคำถามตัวเลือก ระหว่างกล่อง 2 ใบ ๆ หนึ่งบรรจุความรู้ อีกใบบรรจุเงินทอง คานธีเลือกกล่องใบที่มีเงินทอง อาจารย์ยิ้มแบบเย้ยหยันพูดว่า “ถ้าเป็นอาจารย์ จะเลือกกล่องความรู้”
คานธีตอบ “ครับ คนส่วนใหญ่ มักอยากได้สิ่งที่ตนเองไม่มี”
3. ตอนสอบ คานธีทำข้อสอบไม่มีที่ผิดเลย อาจารย์ไม่รู้จะทำยังไง เลยเขียนลงไปใน กระดาษคำตอบของคานธีว่า “ไอ้งั่ง”
คานธีตอบ “อาจารย์ครับ อาจารย์เซ็นชื่อแล้ว แต่ยังไม่ได้ให้คะแนนผม”
2 ธันวาคม 2565
ความเจริญรุ่งเรืองในกายและใจ = ซื่อสัตย์ + ขยัน + อดทน + เรียนรู้ + ใจเย็น + กรุณา + ปล่อยวาง
1 มกราคม 2565
จัดการสะสางสิ่งสะสม เพื่อให้สะอาดได้สุขลักษณะ รับปีใหม่ บรรยากาศใหม่ หวังว่าจะเรียบร้อยก่อนเริ่มต้นปี 2565
การณ์นี้ หวังให้ญาติมิตรได้มีโอกาสพิจารณาสะสางสิ่งสะสมที่ครอบครอง เพื่อสุขลักษณะทางกายและใจที่ดีแก่ตนเอง และครอบครัว
30 ธันวาคม 2564
28 ธันวาคม 2564
อันความตาย ชายนารี หนีไม่พ้น
มีหรือจน ล้วนไม่วาย ตายเป็นผี
แม้สุดรัก ต่างต้องร้าง ห่างอยู่ดี
ไม่วันนี้ มีวันหน้า ไม่ช้าไว
จะหนีอื่น หมื่นลี้ หนีสุดโลก
อาจย้ายโยก หลีกลี้ หนีรอดได้
แต่สิ่งหนึ่ง ขึ้นชื่อ คือความตาย
หนีไม่ได้ ไกลไม่พ้น ทุกคนเจอ
27 ธันวาคม 2564
มะพร้าว ตกจากที่สูงไม่เเตก
ดุจคนดี แม้ตกต่ำก็ไม่ละทิ้งยึดมั่นความดีไม่ให้แตกสลาย เพื่อยังประโยชน์ผู้คน
มะพร้าว มีน้ำด้วยตนเอง
ดุจคนใฝ่ดี แสวงหาสร้างความดี จากภายในจิตใจตนเอง
มะพร้าว ลอยน้ำได้
ดุจคนดี เเม้พลาดพลั้งตกต่ำ ก็ประคองตนไปสู่อนาคต ไม่จมปลักอยู่กับทุกข์
มะพร้าว เติบโตแม้แวดล้อมดินโคลน
ดุจคนดี เเม้เกิดในตระกูลยากเข็ญ ก็ยังเจริญเติบโตงอกงามก้าวหน้าเป็นคนดีในสังคม ยกฐานะตนให้สูงส่ง
25 ธันวาคม 2564
แมวเหมียวเดินเที่ยวท่อง ตามสบาย
เสมือนวันเดือนผ่านไป ไร้ฝัน
แท้จริงนั้นเอื้อให้ เสริมเรา ผ่อนคลาย
สรรพสิ่งจึงล้วนสรร ให้เกื้อ กูลกัน
24 ธันวาคม 2564
ดูคนผิด ใช่เพราะตาบอด แต่เพราะใจดี
ขอโทษ ใช่เพราะผิด แต่เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์
ช่วยคนผิด ใช่เพราะโง่ แต่เพราะห่วงความรู้สึกคน
ยอม ใช่เพราะไร้เหตุผล แต่เพราะไม่อยากเอาชนะ
21 ธันวาคม 2564
รู้ไปก็เท่านั้น
ตอนที่ 188 วาจาโจร
ภูผาแกร่ง มีความสูง น้ำอ่อนไหว มีความลึก แต่ละสิ่งมีเด่นดีของตน
ดังนั้น ไม่ต้องเปรียบเทียบกัน
ลมมีอิสระของลม เมฆอ่อนโยนมีอิสระของเมฆ
ดังนั้น ไม่ต้องเลียนแบบกัน
บุคคลมีบุคคลิกของตัวเอง เห็นว่าสนุกก็ตามหาไป เห็นว่าคุ้มค่าก็เฝ้ารอไป
ดังนั้น สิ่งใดเป็นความสุขก็หวงแหนรักษาไว้ (ปรัชญาจีน)
สรุป
นรชาติแตกต่างล้วน ตัวตน
ก่อร่างด้วยบรรพชน หนุนเกื้อ
มิพึงเปรียบเทียบตน ฤๅ เลียน แบบกัน
พึงหวงแหนรักษ์ไว้ สิ่งให้ สุขตน
19 ธันวาคม 2564
เหนื่อยนักพักสักคืน ก็หาย
จนนักพักเพียงใด ไม่ช่วย
ดีนักเตรียมใจกาย ให้พร้อม เตรียมการ
ท่านแนะเลี้ยงไก่ช่วย หายเหนื่อย คลายจน
เลี้ยงไก่ได้ดีพร้อม สี่ประการ
หนึ่ง ง่ายกระบวนการ ไม่ยุ่ง
สอง เงินดำเนินงาน ใช้น้อย ทุนต่ำ
สาม ได้สุขภาพผดุง สี่ ขาย ได้ตังค์
18 ธันวาคม 2564
คนจะรวยช่วยไม่ได้ จริงจริง
ให้ลุ้นศักดิ์สิทธิ์อิง พาอ้าง
รวยแน่ที่แท้จริง เจ้ามือ กองสลาก
หวังรวยพึงมุ่งสร้าง เก็บออม จริงจัง
16 ธันวาคม 2564
ผู้คนล้วนแปลกต่าง เผ่าพันธุ์
หลากสีต่างผิวพรรณ ทั่วถ้วน
หมู่พืชต่างสีสรรค์ สัตว์ด้วย ก่อเกิด
ชีวิตบนโลกล้วน ที่มา เดียวกัน
14 ธันวาคม 2564
10 ธันวาคม 2564
นำ้ ควรขุ่นบ้าง บังปลาไว้
น้ำใส ปลาไม่มี ที่ลี้หลบ
คนถี่ถ้วน เกินไป ไม่ชวนคบ
มักได้พบ ความวุ่นวาย ทำลายกัน
บทกลอนจากไลน์เร่ร่อน
9 ธันวาคม 2564
8 ธันวาคม 2564
คำโบราณว่า "จะทำงนไปทำไมมากมาย ตายแล้วก็เอาไปไม่ได้"
คำที่ว่านี้มีนัย ถึง การสร้างเงินให้พอเพียงต่อชีวิต และ ทำงานให้เพียงพอต่อสุขภาพ มิได้เกี่ยวข้องอัใดกับปรโลก
4 ธันวาคม 2564
ทุกข์ตรมคู่กายใคร ล้วนมี
จัดการให้จงดี คลายเศร้า
จงหนุนเสริมส่งดี อุปถัมภ์ ทางออก
อย่าเสริมเติมรุกเร้า ให้สิ้น หนทาง
30 พฤศจิกายน 2564
นรชาติแตกต่างล้วน ดำรงกรรม
ปัญญาเสริมหนุนนำ เรืองรุ่ง
สุขทุกข์เกิดด้วยกรรม ตนก่อ การณ์มา
คราทุกข์มิพึงมุ่ง เพ่งโทษ ผู้คน
29 พฤศจิกายน 2564
สรรพสิ่งใต้ร่มเงา อบอุ่น
แม้แรงแสงอรุณ แผดเผา
ไร้เงาเยี่ยงแสงกรุ่น อับเฉา ในตน
อบอุ่น ฤๅอับเฉา ตัวเรา เลือกเอง
27 พฤศจิกายน 2564
สุขทุกข์ล้วนบทเรียน ให้หวน
ปลอมตัวให้ทบทวน คำสอน
เท่าทันทุกกระบวน ทุกข์สุข นานา
ต่อไปให้สังวรณ์ บันดาล สุขตน
25 พฤศจิกายน 2564
กำลังใจให้น้องน้อง ผู้มองหาวันวาน
วันคืนที่เรียกขาน เคยเบิกบานล้วนผ่านไป
ข้ามคืนตะวันรุ่ง อดทนพรุ่งฟ้าสดใส
วันนี้สะเทือนใจ มั่นใจไว้วันใหม่ดี
24 พฤศจิกายน 2564
“ไม่เชื่ออย่าลบหลู่” ยลยิน
ชาวพุทธเราคุ้นชิน หนาหู
แท้จริงคืออย่าหมิ่น ผู้เห็น ต่างตน
มิควรใช้หยุดรู้ ความจริง ปัญญา
อย่าหยุดแสวงหาความจริง เพียงเพราะคำว่า ไม่เชื่ออย่าลบหลู่
ปฏิบัติธรรมบนฐานความรู้แจ้งเห็นจริง ด้วยสติมีปัญญา ประเสริฐกว่าปฏิบัติตน ด้วยความกลัวจากการหวังผลดลบันดาล
23 พฤศจิกายน 2564
ยากเข็นลำบากล้วน เพราะหนัก
บรรทุกชังและรัก สะสม
ก่อเกื้อดังแอ่งปลัก ในใจ พาเศร้า
ทิ้งรัก-ชังสะสม จากใจ ปล่อยวาง
21 พฤศจิกายน 2564
อธิษฐานคือมุ่งจิต ปรารถนา สำเร็จ
เปรียบดั่งคำสัญญา ตั้งมั่น
ใช่ขอให้นำพา ศักดิ์สิทธิ์ บันดาล
พุทธแท้ต้องหมายมั่น เพียรรักษ์ สัญญา
19 พฤศจิกายน 2564
ผู้นำต้องลำบาก เรื่องรู้
รู้ศาสตร์-รู้ศิลป์ คู่ ถ้วนทั่ว
รู้ลึก-รู้กว้าง หรู งามตา พาเด่น
จริงแท้ รู้ดี-ชั่ว สุดยอด ผู้นำ
16 พฤศจิกายน 2564
ราตรีเช่นทวาร ข้ามวัน
เปรียบดุจท้ายชีวัน สุดสิ้น
โชคดีหากพ้นวัน สู่รุ่ง วันใหม่
เวียนว่ายบุญไม่สิ้น วันพรุ่ง พร้อมผจญ
15 พฤศจิกายน 2564
นัย “บริหาร” คือ สมดุล
บริ รอบกายกูล ก่อเกื้อ
หาร แบ่งให้สมดุล ทรัพยากร ลงตัว
บริหารดีรอบเอื้อ ธุรกิจ ได้คุณ
12 พฤศจิกายน 2564
แมวมองหลากความหมาย ใช้กัน
กองทหารสังเกตเหตุการณ์ ก็ว่า
หรือกลุ่มผู้ปฏิบัติการ แสวงหา คนเด่น
ดีจริงมีคุณค่า ฤๅ หา แมวมอง
10 พฤศจิกายน 2564
อันที่จริง คนเราต่างมีทุกข์ในตน หนักเบาแตกต่างกันไป ไม่มีสูตรของใคร จัดการทุกข์ใครได้สมบูรณ์แบบ หลายคนมองว่า ทุกข์เป็นของหนัก และแนะนำให้วางลง
ความจริงประการแรก คือ "คนพูด ไม่ใช่คนที่ทุกข์" ทำไมเราไม่เปลี่ยนวิธีคิดใหม่ ให้เห็นว่าทุกข์เป็นของคู่กายเราทุกคน แล้วหาหนทางอยู่กับมันให้มีความสุข บางครั้งหากเรามองทุกข์นั้นในมุมบวก สิ่งที่เราแบกอยู่อาจไม่ใช่ความทุกข์ก็ได้
ความจริงประการที่สอง คือ ทุกข์ส่วนใหญ่ เกิดจากสังคมสิ่งรอบตัวที่ เราเปิดรับมันเข้ามาสะสม และปรุงแต่งจนความสุขจางหายไป ... ตราบที่เราบอกว่า "ทุกข์" มันก็ลดความสุข ความสบายใจของเราลงเกินพอแล้ว
เห็นเท่าที่ควรมอง พูดเท่าที่ควรพูด ได้ยินเท่าที่ควรฟัง ความสุขรอเราอยู่ทุกวัน
9 พฤศจิกายน 2564
คุณภาพใครใครล้วน หวังมี
อยากเด่นอย่าถือดี อวดอ้าง
ใดดีมาตรฐานมี รอบกาย กำหนด
เรานั้นผู้สรรสร้าง ดีได้ พึงครอง
8 พฤศจิกายน 2564
อัตตาคือตัวตน ของตน
มุ่งสร้างให้เกิดผล แสวงมั่น
ยึดติดคิดเพียงคน ได้ดี ประโยชน์
ไม่ละตัวตนนั้น คือเห็น แก่ตัว
7 พฤศจิกายน 2564
สติคือเท่าทัน อารมณ์
หอมหวานฤๅขื่นขม ตั้งมั่น
ผ่านพ้นด้วยดีสม สติมั่น พ้นภัย
เท่าทันความจริงนั้น นั่นคือ ปัญญา
6 พฤศจิกายน 2564
ใช้สิ่งนี้มาตั้งแต่อ้อนแต่ออก จนกำลังหง่อม สิ่งนี้ดีต่อผิวพรรณและดีต่อใจ
2 พฤศจิกายน 2564
ปลูกถั่วย่อมได้ถั่ว ดังใจ
พฤกษาเปล่งดอกใบ พันธุ์สรร
คนเจริญรุ่งทางใด เยาวัย บ่มเพาะ
นรชาติมุ่งดีมั่น พึงปลูก ความดี
1 พฤศจิกายน 2564
อย่าบอก “ไม่มีเวลา” พึงจำ
อาจพลาดเผลอเพลี่ยงพล้ำ เกินแก้
“มีงานมากต้องทำ” พึงกล่าว ให้ชิน
ด้วยงานคุมได้แน่ ยกเว้น เวลา
31 ตุลาคม 2564
นานาจิตตังล้วน บุคคล
หลากคิดหลากตัวตน ถือมั่น
ดีร้ายก่อเกิดผล บทเรียน ประสบการณ์
หมั่นตรึกตรองให้มั่น ก่อนเชื่อ ใจคน
30 ตุลาคม 2564
ทำผิดคิดข้ออ้าง ทันใด
ยอมรับผิดพลาดไป เสียหน้า
อ้างเหตุใครใครได้ ยกเว้น ผิดตน
เยี่ยงนี้คือหนักหนา ยากยิ่ง พัฒนา
26 ตุลาคม 2564
ทาน คือการให้ 3 ประเภท
ให้สิ่งของ เรียก วัตถุทาน
ให้อภัย เรียก อภัยทาน
ให้ความรู้ เรียก ธรรมทาน
ความสุขแลสมหวัง คือบุญ
ให้ทานช่วยนำหนุน สุขล้ำ
จิตให้ไฝ่เกื้อกูล กุศล ก่อเกิด
การให้ดุจต้นน้ำ บุญ-กุศล ควรครอง
22 ตุลาคม 2564
เรื่องร้ายเกิดทุกวิ นาที
พึงสรรสร้างความดี ทุกเมื่อ
จิดหวังคิดการดี อย่าห่วง ฤกษ์งาม
ปัญญาชนพึงเกื้อ ก่อดี ตลอดกาล
19 ตุลาคม 2564
คุณวุฒิ ช่วยกล่อมเกลา มิให้เขลา บนกระดาษ
คุณประโยชน์ เสริมเติมวาด ปลดเขลา-ขลาด ปฏิบัติจริง
คุณธรรม หนุนนำเสริม ช่วยเต็มเติม สองคุณยิ่ง
ป้องกาย-ใจได้จริง คุณสามสิ่ง พึงดำรงค์
18 ตุลาคม 2564
รู้ไปก็เท่านั้น
ตอนที่ 125 เมาออนไลน์
ไม่เมาเหล้าแต่เรา เมาเน็ต
เมาเฟสเมาแมสเสจ ตามสมัย
เมายูทูปเมาเพจ เพลินกัน ออนไลน์
เมามากคือเมาไลน์ เช้าสาย บ่ายแชร์
17 ตุลาคม 2564
เขาว่าทำตามใจ ไทยแท้
เขาว่ามิอาจแก้ ขานไข
เขาว่าระบบแย่ ผู้นำ พาไป
ฉันว่าจะอย่างไร สองฝ่าย พอกัน
16 ตุลาคม 2564
ถูกหลอกด้วยเพราะไร้ เดียงสา
ไม่ทันกลมายา เดียวสา
จนไม่ไว้ใจประชา ด้วยไร้ เดียงสา
ผู้ใดไฝ่ปกครอง เดียงสา คือควร
15 ตุลาคม 2564
เงินทองอาจซื้อได้ หลากหลาย
อำนาจเสริมส่งให้ ดังหวัง
เงินทอง-อำนาจใช้ จัดการ เพียงกาย
ทางใจหากยังหวัง ต้องใจ สู่ใจ
11 ตุลาคม 2564
มองตัวให้เห็นตน ย่อมดี
แลเห็นประชาชี ก่อเกื้อ
มากไปมองตนมี ลำพัง ประโยชน์
ใจดำไร้เอื้อเฟื้อ ต้นน้ำ ความเลว
7 ตุลาคม 2564
อาขีพครูเป็นได้ แต่ยาก
ใช่เพียงเสียงออกปาก พูดได้
มั่นตรงด้วยใจรัก ห่วงศิษย์ ดูแล
หวังสบายอย่าหมาย ยกตน เป็นครู
หน้าที่ครูอาจารย์ คือแนะนำศิษย์ให้เป็นผู้ที่ …
1. รู้วิธีเรียนรู้ (Learn How to Learn learner)
2. เรียนรู้ได้โดยลำพัง (Yourself learner)
3. เรียนรู้ได้ทุกที่ทุกเวลา (Any where any time learner)
5 ตุลาคม 2564
วันครูโลก
ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง
หมั่นเสริมเติมพลัง หนุนเกื้อ
เลือกสรรแหล่งพลัง ให้เหมาะ ใจกาย
ดุจมนต์ขลังพลังเสือ การ์ดป้อง กันตน
4 ตุลาคม 2564
พบทุกข์แล้วจำนน คือแพ้
กายแก่พาใจแย่ อดสู
แม้กายไร้แรงแก้ อาจแพ้ จงทน
ขอเพียงใจยังสู้ หดหู่ ชั่วคราว
3 ตุลาคม 2564
พี่น้องบอกรักกัน มากมาย
ลองคุยมรดกญาติตาย ดูดิ่
องค์การบอกรักหลาย พนักงาน อดทน
ลองขอขึ้นเงินเดือนซิ ดูดิ่ ลองฟัง
ญาติมิตรดีต่อกัน ยิ่งนัก
ลองไร้เงินสักพัก ดูดิ่
แฟนกันสุดแสนรัก มั่นใจ จริงจัง
ลองห่างเนิ่นนานซิ ดูดิ่ เป็นไง
อย่าคาดหวังใดใดจากใคร
สรรพสิ่งเข้ามาเพื่อให้บทเรียนแก่เรา มิใช่ให้คาดหวัง
การไม่คาดหวัง ช่วยคลายทุกข์ (1) ไม่ผิดหวัง และ (2) ไม่ต้องรอคอย
2 ตุลาคม 2564
วิถีงานเดียวกัน คือระบบ
กลไกขับเคลื่อนครบ ก่อร่าง
หลักการคือระบบ รากฐาน ยึดมั่น
วิธีการอย่าพลั้ง ตามใจ พาจน
1 ตุลาคม 2564
ร่ายรำตามคำคน คือโขน
ถือบทปฏิบัติตน ตามถ้อย
ถึงคราฝากผลิตผล การณ์ก่อ นานมา
ดี-ร้ายให้ใช้สอย บทเรียน เยาวชน
30 กันยายน 2564
ผู้คนหลากหลายล้วน สำเนียง
สารสื่อวาจาเสียง ลิ้นช่วย
ล้ินร้ายสร้างความเสี่ยง กล่าวทิ่ม แทงใจ
ร้ายดีนั้นก่อด้วย ชิวหา พาไป
29 กันยายน 2564
คำว่า Re ทำซ้ำ ย้อนรอย
การณ์ใดเมื่อทำบ่อย Re ได้
Research ค้นซ้ำคอย หวังแก้ ปัญหา (คำถาม)
Reuse ใช้ซ้ำไป ก่อนได้ Repair
กระดาษใช้หน้าหลัง Reuse
หลายคนยังติดพูด Recycle
สองหน้าใช้ครบสูตร ประหยัด พึงทำ
จากนั้นจงอย่าเมิน Recycle Reform
28 กันยายน 2564
ขอจิตคุณครูมุ่ง มั่นมอง
เห็นศิษย์เราทั้งผอง ทรงค่า
ออนไลน์ช่วยสนอง เยาวชน ตามกาล
เสริมส่งศิษย์มีค่า คือเสริม ค่าเรา
24 กันยายน 2564
ความรู้คือตระหนัก เข้าใจ
กระบวนการนำพาไป ไม่เขลา
สูงส่งปัญญาไว วิเคราะห์ ตัดสิน
ปัญญาจากความเขลา รากเง้า มหันตภัย
23 กันยายน 2564
วันวานยังเด็กเล็ก งอแง
เดียงสายังอ่อนแอ ควรป้อง
จากนี้คำสอนแม่ และพ่อ ปลูกฝัง
ยืนยงเยาวรุ่นน้อง ทรงค่า ควรเมือง
ฝึกอบรมที่ดีแก่ลูก แทนมุ่งการให้เงิน เพราะความคิดของผู้ที่ฝึกแล้ว ย่อมดีกว่าคนโง่ที่มั่งคั่ง
เมื่อถึงวัยทำงาน จำนวนเงินออม สำคัญกว่าเงินเดือน
22 กันยายน 2564
จิตคิดร้าย มองสิ่งใด ได้ภาพลบ
จิตสงบ แลสิ่งใด ได้คำสอน
จิตสูงส่ง เห็นสิ่งใด ใฝ่อมร
จิตต่ำร้อน ยลสิ่งใด ไม่เคยดี
21 กันยายน 2564
ทุกที่ทุกกิจกรรมล้วน ความเสี่ยง
ร้อนหนาวมิอาจเลี่ยง หลีกหนี
มาตรการอาจเบนเบี่ยง ผ่อนร้าย กรายดี
เสี่ยงมากอาจเกิดดี HighRisk HighReturn
ระลึกความเสี่ยงไว้ เป็นคุณ
หนุนเสริมเติมสมดุลย์ ร่วมเอื้อ
ทุกฝ่ายร่วมเกื้อกูล ช่วยคิด สะกิดกัน
คิดเสี่ยงอย่าให้เฝือ กลายเป็น กังวล
20 กันยายน 2564
ถูกต้อง ฤๅ ถูกใจ กังขา
หลากคิดจิตนำพา ครวญใคร่
กติกาแลปัญญา ช่วยป้อง กันตน
มั่นตรงนโยบายไว้ ถูกต้อง ควรธรรม
19 กันยายน 2564
รักกันส่งเสริมกัน พวกพ้อง
พึ่งพาร่วมกันสนอง พวกพ้อง
ไว้ใจไม่ต้องตรอง พวกพ้อง ให้เกียรติ
พวกพ้องดีจำต้อง ตอบสนอง ส่วนรวม
18 กันยายน 2564
ศึกษาคือส่งผ่าน ความคิด
ประเพณีนำลิขิต หมายมั่น
ธรรมเนียมวิถีก่อ สืบทอด สู่รุ่น
แก่นแท้ศึกษานั้น คือพัฒ-นาตน
17 กันยายน 2564
On Line ตามสายไป ให้คุณ
ได้เอื้อใช้เกื้อหนุน การณ์ได้
หากใช้ด้วยสมดุลย์ รุ่งเรือง ปรากฏ
ตรงข้ามอาจเลวร้าย เฉกเช่น ฆ่าเมือง
一百年前: 100 ปีก่อน
网路如鸦片: อินเตอร์เน็ตเหมือนกับฝิ่น
一百年后: 100 ปีหลัง
16 กันยายน 2564
คุณค่าสื่อสารดี เข้าถึง
สารให้ได้ตราตรึง ถ้วนหน้า
แลเห็นให้ซาบซึ้ง ปฏิบัติได้ ตรงกัน
ป้องภัยอย่างก้าวหน้า บอกแม้ กับโจร
ขอบคุณ ปั้มนำ้มันเจ้าประจำ
15 กันยายน 2564
บริหารคือคำรวม ศิลป์ศาสตร์
บริ ‘โดยรอบ’ จัด การสนอง
หารให้ ‘สมดุลย์’ ชัด จัดการ ลงตัว
‘จัดการ’ ร่วมทั้งสอง เกิดผล โดยธรรมฯ
14 กันยายน 2564
พูดดีมีแก่นสาร เป็นศรี
ปากดีก็เป็นสี กลบปาก
แก่นสารที่ว่าดี คือชี้ เจตนา
เจตนาจริงผิดมาก ย่อมยาก นิยม
13 กันยายน 2564
อันยองฮาเซโย ใช้ทัก
เมื่อเจอและยามพราก สหาย
ไม่สนิทหรือรู้จัก ใช้กัน เคยชิน
สวัสดีและบ๊ายบาย คล้ายไทย นิยมกัน
อันยอง = สวัสดี มาจาก 안녕하세요
อันยอง = บาย มาจาก 안녕히 가세요
เราเป็น host / 안녕히 계세요 เราเป็น guest
อันยอง ภาษาระดับไม่ทางการ 반말 (informal speech) นิยมใช้กับเพื่อน หรือคนอายุน้อยกว่า ที่สนิทกัน
11 กันยายน 2564
ปลอดภัยอันตรายพ้น การ์ดป้อง
ฟิวส์ไฟขาดช่วยครอง ชีพได้
ฟิวส์คนอึดทนตรอง รักษ์ไว้ ด้วยสติ
สองฟิวส์หากขาดไซร้ เป็นภัย เสมอกัน
9 กันยายน 2564
เห็นความเสื่อมถอยในศีลธรรมจรรยาของผู้ที่ควรเป็นแบบอย่างของสังคมแล้ว ชาวพุทธอย่าด่วนเสื่อมศรัทธาในพระพุทธศาสนาเด็ดขาด เพราะจะเป็นการหันหลัง ให้กับเส้นทางพ้นทุกข์ของเราเอง
ความเสื่อมที่ปรากฏ ล้วนเพราะความโลภ โกรธ หลง เกาะกินและเบี่ยงเบนจิตใจกัน
เราทราบดีว่า ศูนย์กลางแก่นแท้แห่งศรัทธาของชาวพุทธนั้น คือพระพุทธเจ้า และคำสอนสู่การพ้นทุกข์ ส่วนพระสงฆ์ ผู้ยึดถือมั่นในพระธรรมวินัย ประกอบเป็นกิจของสงฆ์ 3 ประการ ได้แก่ (1) การศึกษา (2) การปฏิบัติตน และ (3) การเผยแผ่สืบทอด พระธรรมคำสอนในพุทธศาสนา ที่พวกเราควรกราบไหว้เคารพศรัทธา
แม้เป็นกิจของสงฆ์ แต่พวกเราเหล่าคนนอกวัด ก็สามารถยึดถือปฏิบัติ ให้ผู้คนเคารพนับถือศรัทธาได้เช่นกัน
ใครก็ตามที่ไม่ปฏิบัติตนตามแนวกิจของสงฆ์ ย่อมไร้คนเคารพนับถือ แม้จะปลงผม ห่มเหลือง เรืองรองในสังกัดวัด ก็ไม่อาจให้ใครนับเขาเป็นพระสงฆ์ได้ เพราะพวกเขา ไม่ต่างจากปุถุชน ผู้มากหลายด้วยกิเลส ทั้งไม่สมควรแม้จะเรียกว่า สมมติสงฆ์ เสียด้วยซ้ำ
หยุดศรัทธาที่รูปแบบ แล้วหันหาแก่นแท้แห่งธรรม อันเป็นข้อปฏิบัติอันประเสริฐกันเถิด ความเสื่อมศรัทธา จะได้ไม่กล้ำกรายในใจเรา
8 กันยายน 2564
ความดีก่อเกิดได้ ถ้วนทั่ว
สถิตในทุกตนตัว ทั่วหล้า
พึงสรรค์อย่าเกรงกลัว ความดี ให้คุณ
อย่าเรียกร้องมองหา ตำรา ทำดี
7 กันยายน 2564
ใครใครใดใดล้วน ความลับ
รอบตัวต่างจ้องสดับ ให้เผย
เจ้าตัวเก็บเงียบงับ รักษ์ไว้ โดยดี
เสียดายเพื่อนสนิทเผย เหตุผู้ รู้ใจ
6 กันยายน 2564
เก่งดีมีคุณค่า ควรเมือง
เก่งบุ๋นบู้ประเทือง เลิศหล้า
เก่งกายหนุนนำเนื่อง เกรดพ้อง ปริญญา
เก่งใจคือคุณค่า จริงแท้ คุณธรรม
4 กันยายน 2564
ผู้คนต่างควรรู้ กฎหมาย
ช่วยรอดพาพ้นภัย ได้เลี่ยง
รู้หลักรู้เงื่อนไข เจตนา ชัดแจ้ง
ทุกการณ์ไม่มีเสี่ยง หากเข้า ใจเกณฑ์
3 กันยายน 2564
ชีวิตคนเราล้วน แสนสั้น
วันคืนผ่านเดือนวัน เร็วรวด
วันวานยังเด็กกัน เริงรื่น บันเทิง
วันนี้เวลากวด ใกล้ม้วย มรณัง
2 กันยายน 2564
ข้อมูลข่าวสารมี รอบตัว
พึงตรองอย่าใช้ “กลัว” นำหน้า
IO สรรข่าวยั่ว ตกหลุม ตระหนก
วิเคราะห์ด้วยปัญญา นั่นคือ เป็นคุณ
IO: Information Officers/ Operator ผู้สรรสร้างข้อมูลข่าวสาร
1 กันยายน 2564
หญิงชายต่างหมายมุ่ง แมวมอง
สรรแต่งตามครรลอง ด้วยมั่น
ตัวแมวย่อมมุ่งสนอง มองใคร ให้คุณ
เฉกเช่นคนเยี่ยงนั้น ฤาใส่ ใจพะวง
28 สิงหาคม 2564
ปลูกถั่วย่อมได้ถั่ว ฉันใด
ทำดีย่อมดีได้ ฉันนั้น
ปลูกรักษ์หน้าที่ไว้ ประเสริฐ แก่ตน
รอผลอดทนกลั้น วิริยะ บารมี
ปรุงแต่งจากบทกวี
เดชา พวงดาวเรือง
27 สิงหาคม 2564
พื้นที่มีว่างไว้ เป็นคุณ
ทางกายใช้เกื้อกูล ได้เกื้อ
มีขวัญไว้สนับสนุน พื้นที่ ทางใจ
กำลังใจใช้เอื้อ เก็บความ อดทด
26 สิงหาคม 2564
หลอกลวงต้องแยบยล กลโกง
หนุนให้ได้จรรโลง หลากข้อ
บ้างถมทุ่มสุดโต่ง เพียงลุ้น เรียงเบอร์
คำ “ลุ้น” คือกลล่อ หายนะ เนียนเนียน
25 สิงหาคม 2564
ลิขิตฟ้า ฤๅ สู้ กายตน
แต่งร่างนามมงคล ร่วมเกื้อ
แสวงดลบันดาลผล ไสย บันดาล
จริงแท้สิ่งก่อเกื้อ นั่นคือ นิสัยตน
24 สิงหาคม 2564
การกิจใดใดล้วน อนิจจัง
มีหมดสิ้นสูญพลัง สิ้นไร้
ก่อกรรมดุจมนต์ขลัง มีผล ยั่งยืน
กฎแห่งกรรมนี้ไซร้ ยากเลี่ยง หลีกเผชิญ
23 สิงหาคม 2564
อ่อนใจให้หมายมุ่ง พึ่งธรรม
ปรับใจใช้หนุนนำ ผ่านทุกข์
อ่อนกายนั่นคือกรรม จริงแท้ สุดทน
เพียงหวังเดินนั่งลุก สบายหลาย รายการ
22 สิงหาคม 2564
คิดได้ช่วยกันคิด อย่าหวั่น
พึงอย่าคิดแทนกัน ไม่ปลื้ม
อีกหนึ่งอย่าหุนหัน มุ่งคิด ไปเอง
สองคิดนี้อย่าลืม เตือนใจ ใช้คำ
21 สิงหาคม 2564
คิดดีพูดดีพร้อม ทำดี
แม้วการณ์ใดคือดี สับสน
ความดีไม่ยากมี ก่อเกิด ด้วยเจ้า
แท้ดีด้วยใจตน เคารพ สิทธิ์กัน
20 สิงหาคม 2564
รักใครใส่ใจกัน เพื่อนเอย
แม้กายไม่คุ้นเคย ควรเกื้อ
เข้าใจให้ลงเอย ก่อนเขา อธิบาย
นั่นคือนัยยะเอื้อ ใจเขา ใจเรา
19 สิงหาคม 2564
ใครใครล้วนไฝ่หา อนาคต
แม้มิคาดปรากฏ ชัดแน่
วันนี้อย่ารันทด จงมั่น อย่ากลัว
ปัจจุบันคือจริงแท้ มั่นได้ เห็นจริง
18 สิงหาคม 2564
นรชาติหมายมองมุ่ง สิ่งใหม่
ขวนขวายแม้ห่างไกล สุดหล้า
สัมฤทธิ์บรรลุไป ดังใจ ไฝ่แสวง
เสียดายไร้หาญกล้า รอบรู้ ในตน
17 สิงหาคม 2564
คำบางคนพูดไป ไม่คิด
แต่คนฟังสถิต ฝังแน่น
มิใส่ใจถูกผิด ปากพล่อย นะเธอ
สิ่งสร้างผลสุดแค้น แน่แท้ คำคน
เมื่อกล่าวสิ่งใดออกไปแล้ว ก็ไม่ต้องถามอะไรอีก เมื่อเขาได้ตัดสินแล้วว่า ‘ไม่จริง’ ต่อให้เราพูดความจริงเพียงใด เขาก็คิดว่าเราโกหกอยู่ดี.
15 สิงหาคม 2564
ทัศนคติก่อเกิดด้วย วัยเยาว์
ครอบครัวล้วนกล่อมเกลา ก่อร่าง
พ่อแม่ส่งให้เขลา เกียจคร้าน บังเกิด
ทำแทนคือหนุนสร้าง เด็กด้อย ปัญญา
14 สิงหาคม 2564
หยุดวิภาคคนอื่นแล้ว วิจัยตน
เพ่งพิศพินิจจน ผ่องแผ้ว
ดีงามกลายเป็นผล บังเกิด บัดดล
ขัดเกลาตนมั่นแล้ว จึ่งเข้า ใจคน
12 สิงหาคม 2564
อันความตาย ชายนารี หนีไม่พ้น
มีหรือจน ก็มิวาย กลายเป็นผี
แม้สุดรัก ก็ต้องร้าง ห่างอยู่ดี
ไม่วันนี้ ก็วันหน้า ช้าหรือไว
จะหนีอื่น สู่ที่ใด ไกลขอบโลก
อาจย้ายโยก หลีกลี้ หนีรอดได้
แต่สิ่งที่ ไม่อาจลี้ คือหนีตาย
หนีไม่ได้ ไปไม่พ้น ทุกคนเจอ
11 สิงหาคม 2564
เต็มครบที่ต้องการ คือพอ
‘ต้องการ’ เป็นตัวต่อ หลายสถาน
‘เพียงพอ’ คือมากพอ เป็นneed จำเป็น
‘พอเพียง’ คือสมสมาน ไม่want เกินควร
10 สิงหาคม 2564
นรชาติต่างล้วน ต้องฝัน
แลมุ่งเติมฝันกัน ไฝ่ได้
ฝันไปให้พัลวัน ยามตื่น ตามสบาย
ขอเพียงเมื่อหลับไหล โนดรีม หลับสบาย
* ไม่ฝัน คือหลับสนิท ดีต่อสุขภาพ
7 สิงหาคม 2564
ค้าขายต้องชัดเจน ราคา
บอกกล่าวชาวประชา โดยซื่อ
ไม่พลิกให้แปลกตา คิดลึก แยบยล
เยี่ยงนี้ไม่ซื่อบื้อ มันคือ ความจริง
6 สิงหาคม 2564
คร่ำเคร่งตั้งแต่เช้า ยันค่ำ
PD ชวนดื่มด่ำ ไร้เหงา
ใครใครต่างเร่งทำ บรรเจิด หน่วยตน
CA ยังรุกเร้า งานนี้ มีเพลีย
PDCA (Planing Doing Checking Acting) กระบวนการในวงจรคุณภาพ ของ Deming
5 สิงหาคม 2564
งานครูนั้นหมายมุ่ง เติมเต็ม ปัญญา
พากเพียรดั่งสร้างเข็ม จากทั่ง
คุณครูใช่เพียงเข้ม งานหนัก
แท้จริงคะรุนั้น หนักแน่น ในใจ
4 สิงหาคม 2564
ขอโทษควรได้โทษ ตามส่วน
ยกโทษใช่หลุดตรวน กรรมสร้าง
ให้อภัยคลายตรวน ปลดทุกข์ สองฝ่าย
ได้อภัยจึ่งสร้าง เกื้อบุญ บารมี
3 สิงหาคม 2564
สรรพสิ่งแปรตามกาล วัฏจักร
สูญเสียพลาดสิ่งรัก สิ้นศรี
สิ้นชีพมิใช่ปรัก หายนะ นะเธอ
ไร้ประโยชน์ในหน้าที่ หายนะ ตัวจริง
2 สิงหาคม 2564
โลกกว้างใจคนแคบ แสบสันต์
กายใจไกลเกินกัน ห่างหาย
ใจกว้างคือมุ่งมั่น อ่อนน้อม ถ่อมตน
แลฟังผู้อื่นได้ โดยไร้ อคติ
1 สิงหาคม 2464
ค่าคนเติมเต็มด้วย ผลงาน
ฆ่าคนใช้แนวการ ด้อยค่า
ค่าองค์การคือผลงาน ผู้นำ บุคคล
ฆ่าองค์การคือด้อยค่า บุคคล ในเครือ
31 กรกฎาคม 2564
นรชนมุ่งมั่นให้ ตนสูง
สรรค์ลาภยศ พยุง สู่ฝัน
การงานตำแหน่งรุ่ง นั้น ฤๅ ใช่สูง
แท้จริงคนสูงนั้น ด้วยค่า ปัญญาตน
29 กรกฎาคม 2564
ความรู้คือทรัพย์แท้ บุคคล
ใช้เสริมเติมแต่งตน ดั่งวาด
เป็นเหตุแลเกิดผล เป็นภูมิ ปัญญา
อย่าพึงได้ปรามาศ ด้วยรู้ บรรทัดเดียว
28 กรกฎาคม 2564
รู้รอบเรื่องราวครบ ถ้วนทั่ว
สอดส่องยันถึงครัว ทั่วหล้า
ข่าวสารรอบกายตัว ท่านรู้ ก่อนใคร
แสวงข่าวอย่างแก้วกล้า ยกเว้น เรื่องตน
26 กรกฎาคม 2564
วันนี้ไวรัสร้าย คุกคาม
ค่ำเช้าทั่วเขตคาม ทุกข์เศร้า
ไหนเลยเราจะหาม เศร้าไว้ ฤ ดี
ป้องภัยด้วยตัวเจ้า สลัดเครียด จงดี
25 กรกฎาคม 2564
ครองใจคนโลภได้ ด้วยทรัพย์
คนหลงต้องสดับ โดยมั่น
คนเก่งต้องยอมรับ โดยใช้ ความจริง
เดียงสาครองใจนั้น ต้องไว้ ใจคน
24 กรกฎาคม 2564
ทางกายเกิดโรคร้าย นานา
ทางใจพุทธวัจนา ห้าโรค
ลุ่มหลง ฟุ้งซ่านพา ท้อแท้ ระแวง
พยาบาท คืออีกโรค ปุถุชน พึงระวัง
22 กรกฎาคม 2564
ผู้คนคงระเบียบด้วย วินัย
หลักการคือกฎหมาย ตัวตั้ง
วิธีการล้วนหลากหลาย ร่วมเกื้อ ครองธรรม
มิควรมุ่งเพียงอ้าง บัญญัติ อักษร
21 กรกฎาคม 2564
ชื่อเสียงเคียงเวหา
วายชีวากลับมาดิน
ชีวียังไม่สิ้น มิพึงหมิ่นผู้ต่ำตน
อินทรีย์ผงาดฟ้า ยังพลาดท่างูพาจน
เยี่ยงนี้วิถีคน ฤๅ ยกตนเหยียดแคลนกัน
20 กรกฎาคม 2564
ผู้คนนานาล้วน ต่างใจ
อย่าคาดหวังใครใคร ไฝ่เอื้อม
ขอมั่นมุ่งการให้ เกิดผล เติมบุญ
เช่นนี้ไม่เกินเอื้อม ปลูกมิตร สัมพันธ์
17 กรกฎาคม 2564
หลากเรื่องลุล่วงด้วย สร้างภาพ
ก่อนจักสร้างต้องทราบ ให้รู้
ภาพสร้างหวังยศลาภ บ่ ยั่ง ยืนนา
ภาพสร้างด้วยรักอยู่ ยั่งยืน นิรันดร์
16 กรกฎาคม 2564
พุทธแท้เราล้วนมี วินัย
สำนึกในจิตใจ น้อมนพ
หยุดหลงไร้งมงาย เป็นปฐม
หลากเชื่อต่างเคารพ เราไม่ หมิ่นแคลน
14 กรกฎาคม 2564
ประกันคุณภาพล้วน เจตนาดี
วางแผนดำเนินมี ได้มุ่ง
ตรวจสอบปรับปรุงมี สม่ำเสมอ ตามเกณฑ์
ตัวชี้ผลลัพธ์สูง พัฒนา ตามกาล
เสียดายมีปั้นแต่ง เสียหาย
Quality Assurances กลาย เป็นผี
ตามหลอกหลอนทำลาย ไมตรี
ปั้นแต่งเกินจริงนี้ สถาบัน อ่อนแอ
สถาบันอ่อนแอ ส่งผลให้ สังคมอ่อนแอ
สังคมอ่อนแอ ส่งผลให้ ประเทศชาติอ่อนแอ
ประเทศชาติอ่อนแอ ส่งผลให้ พลเมือง อ่อนแอ
พลเมืองอ่อนแอ ส่งผลให้ ครู-อาจารย์อ่อนแอ
ครู-อาจารย์อ่อนแอ ส่งผลให้ หลักสูตร อ่อนแอ
หลักสูตรอ่อนแอ ส่งผลให้ คณะอ่อนแอ
คณะอ่อนแอ ส่งผลให้ สถาบันอ่อนแอ
13 กรกฎาคม 2564
เกิดกายมีตัวตน เนื่องบุญ เพื่อนเอย
ยืนยงด้วยผลบุญ หนุนเกื้อ
หมดบุญคือสิ้นสูญ มอดม้วย มรณัง
ขอจงอย่าได้เบื่อ สร้างบุญ หนุนชีวี
บุญลักษณะที่แท้ คือใจ เราดี
ใจเรามีสุขสบาย ก็ใช่
เย็นใจที่ทุกข์คลาย ไม่วุ่น วายใจ
ทั้งหมดเรียกบุญได้ รู้ไว้ นะจ๊ะเธอ
10 กรกฎาคม 2564
อดทน สองคำนี้มีนัยถึงการไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ หรือได้สิ่งที่ไม่ต้องการ ตามลำดับ
ในทางโลก อดทน คือไม่ท้อแท้ บึกบึน และยอมรับสภาพความยากลำบาก (ทุกข์) ซึ่งปุถุชนผู้เดียงสาต้องเผชิญ
4 กรกฎาคม 2564
การดำรงค์พฤติกรรมตามบทบาทแห่งตน ถือเป็นตัวชี้วัดแรกของบุคคล ที่จะเรียกได้ว่า ‘เป็นคนมีค่า’ มิใช่วัดกันที่อาชีพ
26 มิถุนายน 2564
เป็นไปไม่ได้ ที่ผู้บริหารจะเก่งกาจในทุกศาสตร์ขององค์การ การฝากผันเชิงนโยบายจึงเป็นสิ่งจำเป็น นักบริหารที่มุ่งพัฒนา จำเป็นต้องสมบูรณ์พร้อมทั้งกายและใจ เพื่อประโยชน์ขององค์การ เป็นปฐม
สมบูรณ์ทางกาย คือ อ่านคนออก บอกคนได้ ใช้คนเป็น เห็นคนชัด จัดคนถูก
สมบูรณ์ทางใจ คือ ผูกใจได้ ไว้ใจเป็น เห็นใจคน สนใจงาน สานใจกัน
25 มิถุนายน 2564
ไม่มีใครสุข หรือทุกข์ตลอดไป ไม่มีใครสมใจ หรือผิดหวังตลอดกาล ทุกสุขทุกทุกข์อยู่ที่ใจเรา
20 มิถุนายน 2564
การเข้าถึง เข้าใจเจตนารมณ์ผู้อื่นและสรรพสิ่ง เป็นความสำคัญสูงสุดต่อปฏิสัมพันธ์ ที่ช่วยให้เรามีความคิด มีการแสดงพฤติกรรมที่เหมาะสม ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญของการบริหารจัดการ (ไม่หลงประเด็น) และเป็นตัวกำหนดชะตากรรมที่ดีของเราในอนาคต
19 มิถุนายน 2564
สร้างภาพ เพราะหิวแสง ได้แสดง เพราะแสงส่ง
ไร้แสง ก็บอดลง ไม่มีตนปรากฏกาย
แสงสร้างให้เห็นขนาด วัตถุวาด สีหลากหลาย
สรรพสิ่ง เห็นรอบกาย แสงส่งให้ มองหลายมุม
15 มิถุนายน 2564
เมื่อประสบทุกข์ สิ่งรอบตัวหลากหลาย (ยกเว้นตัวเอง) กลายเป็นผู้ถูกกล่าวโทษ เป็นแพะรับเคราะห์
13 มิถุนายน 2564
ตะวันช่วยให้ร้อนหนาว ใช่เพราะมันเคลื่อนที่มาหาเรา แต่เพราะโลกต่างหากที่นำพาพวกเราไปหามันให้ร้อนรุ่ม-เหน็บหนาว ไม่ต่างกับทุกข์สุขที่เวียนวน ล้วนเกิดจากจิตใจที่พาเราเข้าหาทุกข์ในทุกวัน
จิตใจที่กล้าแกร่ง ช่วยให้เข้าใจทุกข์สุข ซึ่งเข้ามาและจะผ่านพ้นไป เฉกเช่นฟ้าใหม่ที่มีให้เผชิญทุกวัน ไม่เช่นนั้น ท่านคงไม่ยืนยงมาได้อ่านข้อความนี้ในวันนี้
12 มิถุนายน 2564